به گزارش سایت راه نوشت، محسن نقیزاده، طلبۀ و کارگردان مستند «تجارت ابدی» است. چندسالی میشود که پا در عرصۀ فیلمسازی گذاشته و آثار متعددی تولید کرده که در بین آنها مستند «بومرنگ» توانسته جایزۀ بخش بیداری اسلامی جشنواره عمّار را به خود اختصاص دهد.
اثر کوتاه «تجارت ابدی» دربارۀ یک صندوق قرضالحسنه است که سعی کردهم این سنت حسنه را با مشکلاتی که بین مردم است روایت کنم.
این صندوق قرضالحسنه در کدام شهر است؟
در شهر نجفآباد اصفهان. ویژگی این صندوق این است که هیچگونه سودی، حتی کارمزد هم از مردم نمیگیرد. این صندوق و دو سه صندوق دیگر که این کار شاخص آنها است، مشکلات شهر را حل کرده؛ بدون آنکه مردم را گرفتار مشکلات بانکی کنند.
چه شد که موضوع وام قرضالحسنه را انتخاب کردید؟
موضوعاتی که مربوط به مسائل دینی میشود برای من جذاب است؛ چون من آخوند فیلمساز هستم. بخشی از موضوعات جامعۀ ما بحث اقتصادی است. بحث من در این فیلم حرام و حلال بودن سودی که بانکها میگیرند نیست، بحثم این است که آیا این بانکها مشکلات مردم را حل میکنند؟! بخشی را با نگاه فقهی نگاه میکنم و بخش دیگر ازاینجهت که اصلاً این میزانی که بانکها ملزم هستند، پرداخت میکنند یا خیر! من در انتهای فیلم، یک آماری را از مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی راجعبه بانکها نمایش میدهم که بانکها میزان قرضالحسنهای که باید به مردم بدهند را به کارمندان خودشان میدهند.
چطور با سوژۀ این مستند آشنا شدید؟
شخصی که خودش اهل نجفآباد است این صندوق را به ما پیشنهاد داد. اصل کار، روایت این صندوق است ولی بهصورت ضمنی نواقص شیوه بانکها را به نقد کشیدهایم.
از مراحل ساخت مستند بگویید.
سال گذشته، انتهای اسفند بود که رفتیم و در نجفآباد ساکن شدیم و حدود پنج روز در آنجا فیلمبرداری کردیم. قبل از رفتنمان به اصفهان دوستمان که اهل نجفآباد بود، کار تحقیقات را انجام داد و من بین سوژهها، انتخاب کردم که با چه کسانی مصاحبه بگیریم.
باتوجهبه اوضاع فعلی فکر میکنید خوب است که راجعبه موضوع فتنه فیلم ساخته شود؟
بهنظرم در این زمینه کاری که سرش به تنش بیارزد خیلی تولید نشده. قطعاً باید تولید شود، کارهایی که متأسفانه در این چند سال تولید شدهاند را من کموبیش دیدهام، بیشتر، کارهای داستانی خیلی ضعیف بوده و متأسفانه سفارشی مانند هستند؛ یعنی از دل آن فیلمساز بیرون نیامده.