در یک روز گرم اواخر بهار، ناگهان خبری در سطح کشور پخش میشود. پارلمان، نماد حاکمیت جمهور بر تقدیرات خود توسط یک گروه تروریستی خارجی موردحمله مسلحانه قرارگرفته است. تروریستها قصد ورود به صحن اصلی مجلس را دارند و نیروهای امنیتی نیز در کشاکش درگیری با آنها سعی دارند تا ضمن ممانعت از رسیدن مهاجمین به اهداف اصلی، مانع افزایش تلفات در این ماجرا شوند. با تعریف کردن این ماجرا برای یک فیلمساز یا نویسنده، نخستین محوری که به ذهن او میرسد، ساخت ً طبیعتا یک اثر جنایی، پلیسی جذاب و پرشور باقابلیت باالی جذب مخاطب است که هیجان باالی اثر باعث میخکوب شدن مخاطب روی صندلی شود. با گذشت چند ماه از حادثه تروریستی رخداده در مجلس، یک مستندساز به سراغ ساخت اثری در این مورد رفته اما نه با رویکردی که گفته شد
محمد سعید غدیریان در «دو برادر» به سراغ یکی از قربانیان این حادثه تروریستی که ازقضا یک افسر جوان حفاظت ش کرده زندگی او را زیر ذرهبین بگیرد. مجلس است رفته و تا او به سراغ فردی رفته که شهادت در این حادثه تنها مزیت او نیست بلکه یک ویژگی جالب دیگر دارد و آنهم برادر شهید بودن است. شهید جواد تیموری که در حادثه تروریستی مجلس به شهادت رسید، برادری نادیده داشت که در عملیات مرصاد و در برابر گروه تروریستی منافقین به شهادت رسیده بود و این بار نوبت خودش بود که توسط گروهی دیگر از تروریستها جان خود را از دست بدهد. »دو برادر«، مستند پرترهای در خصوص شهیدان رضا و جواد تیموری است که کارگردان در آن کوشیده با رفتن به سراغ خانواده و دوستان ابن دو شهید روایتگر بخشی از زندگی آنان باشد. مستند با مرور زندگی رضا، برادر بزرگتر شروع میشود، خانواده شهید و همرزمانش هر یک از زاویهای زندگی او را شرح داده و از شهید میگویند. در ادامه نیز روایت زندگی برادر کوچکتر یعنی جواد به همان ترتیب از زبان نزدیکان و دوستان شهید بیان میشود.
خوبی از این دو شهید به ً مصاحبه ها اطلاعات نسبتا مخاطب ارائه میکنند، از ابتدای تولد شروعشده و تا زمان شهادت تاریخچه مختصری از زندگی و روحیات شهید از زبان مصاحبهشوندگان ارائه میشود. کارگردان برای اینکه مصاحبهها خستهکننده نشود بین گفتگوها از تصاویر مختلف مرتبط با این شهدا استفاده کرده است، بهویژه در نیمه دوم کار که به دلیل گسترش ابزارهای فیلمبرداری، تصاویر بیشتری از شهید جواد تیموری موجود است.
بااینوجود به نظر میرسد شاید ا گر در »دو برادر« شاهد بهکارگیری شیوه دیگری برای پرداخت به این سوژه بودیم مستندی جذابتری میدیدیم. در »دو برادر« بدون وجود گفتار متن یا حلقه رابط دیگری شاهد حدود ۵۴ دقیق گفتوگو در خصوص این دو شهید هستیم و همینقدری باعث کند شدن ریتم اثر شده است. شاید ا گر از مستند داستانی برای روایت زندگی این دو شهید استفاده میشد کارگردان در این خصوص موفقتر بود.
بااین وجود «دو برادر» یک ویژگی مهم دارد و آنهم این در دل یک ماجرای امنیتی به سراغ داستانی ً است که اوال توانسته است ماده اولیه خوبی برای ً عاطفی رفته و ثانیا تولید کارهای متفاوتتر در این خصوص فراهم کند. ایران ب هزاران نفر قربانی عملیات در طول ۸۳ سال پس از انقا تمامی این ً تروریستی داشته؛ اما هنر و بهویژه سینما تقریبا سوژهها را به هیچ انگاشته و فراموش کرده است، دو برادر ت جبران بخشی از این نسیان دریکی از مهمترین حما تروریستی علیه کشور است.
نوشته از علیرضا ملوندی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.