به گزارش راه‌نوشت، مستند «شیرین‌تر از عسل» پیش از آنکه یک سفرنامه‌ی تصویری از پیاده‌روی اربعین باشد، مستندی تماشایی برای درک حس و حال این سفر است.
اگرچه تصویر به سبب محدودیت‌هایش نمی‌تواند به طور کامل بر فضای روحانی و جو ماورایی طریق کربلا دلالت کند، اما می‌تواند با نمایش گزیده‌ی آنچه در این مسیر می‌گذرد، تصوری از ماهیت این اتمسفر به مخاطب بدهد.
«شیرین‌تر از عسل» مستندی است که توسط دو نوجوانِ مسافر، سعید و مصطفی، روایت می‌شود و قصد دارد تا “روایتی نوجوانانه” از این پیاده‌روی داشته باشد. البته راویان این سفر در این مسیر تنها نیستند و گروه تصویربرداری نیز در کنار آن‌ها حضوری نامحسوس ولی تاثیرگذار دارد.
پلان‌های «شیرین‌تر از عسل» ترکیبی از تصویربرداری‌های لرزان، شخصی و صمیمی راویانِ نوجوان سفر و فیلمبرداری حرفه‌ای و هنرمندانه‌ی گروه مستندساز است که به‌گونه‌ای متوازن در کنار هم قرار گرفته و سبک تصویری مناسبی برای اثر ایجاد کرده است؛ سبکی که نه آن قدر آماتور است که قابلیت پخش نداشته باشد و نه آن قدر جدی است که گروه مخاطب هدف به آن توجهی نکند. بلکه جایی بین این دو قرار دارد و در عین ضبط مشاهدات دو مسافر، تصاویری بدیع‌تر را نیز برای مخاطب به همراه دارد.
نکته‌ای که درباره‌ی گفتار متن مستند صدق نمی‌کند و سبک تصویریِ متعادل «شیرین‌تر از عسل»، جای خود را به لحنی یک جانبه می‌دهد که ساده‌ی ساده است. با وجود اینکه گفتار متن توسط یک بزرگسال – و نه نوجوان – نگارش شده، اما از عمق محتوایی در آن خبری نیست. ژرفایی که می‌تواند به کمک تصاویر بیاید و ناتوانی تصویر را در بیان، با گستره‌ی معنایی کلمات جبران کند و علاوه بر برانگیختن احساسات نوجوانانِ مخاطب، دریچه‌های جدیدی را به ارواح پرسش‌گر و ذهن‌های کنجکاو آن‌ها بگشاید.
«شیرین‌تر از عسل» مستندی است که با صمیمیت و سادگی نوجوانانه‌ی خود به‌خوبی حس و حال پیاده‌روی طریق کربلا را روایت می‌کند اما در عین حال، مخاطب را از برخی جنبه‌های عمیق‌تر این سفر محروم می‌سازد.
مستندی که هم برای تجدید خاطرات سفررفته‌ها گزینه‌ی مناسبی است و هم برای پرواز دادن پرنده‌ی خیال مخاطبانی که هنوز به پیاده‌روی اربعین نرفته‌اند، پیشنهادی شایسته.
نویسنده : محمد حسین بابایی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.