به گزارش سایت راهنوشت؛ نشستهای در یکی از طاقهای صحن انقلاب و محو گنبد طلایی شدهای. چشمت را که ریز میکنی میبینی چندنفر آن بالا نزدیک گنبد دارند راه میروند. دلت غنج میرود که کاش تو هم میتوانستی آن بالا باشی و گنبد را بغل کنی. همیشه دلت خواسته تا از اندرونیهای حرم، آنجاها که محل رفت و آمد خادمان سلطان است، سر در بیاوری. با اینکه دست ما کوتاه و خرما بر نخیل است، اما مستند «صبح روز هشتم» بخشی از حس کنجکاوی ما را فرو مینشاند.
دوربین مستندساز با شیوهی انتقال از صحنهای به صحنهی دیگر چند موضوع خدمت در حرم را دنبال میکند. آنچه قابل تقدیر است سکوت مستند در برابر صحنهها و صداهای حقیقیست؛ به این دلیل که هر مخاطب میتواند کاملا با حس و تجربیات خود با این تصاویر ارتباط بگیرد و نیازی به توضیح نیست.
در صحافیخانه، آشپزخانه، تاسیسات، نقارهخانه و … تصاویر نابی از خدمت، انجام وظایف و برقراری نظم و انضباط و رسیدگی را میبینیم و به آن طرف دربهای اختصاصی سرکی میکشیم. آنجاها که به غیر از خدمت به زائران حضرت رضا علیهالسلام خبری نیست.
تنها آنچه میتوانست بهتر انجام گیرد نحوه فیلمبرداریست که جا داشت حرفهایتر باشد تا به کیفیت کار بیافزاید.
نویسنده: ندا پارسا
چه موضوع بکری داره این مستند!
بله دقیقا