حکمت هنر (27) – هنرمند زیبایی جامعه ایده‌آل را مجسم می‎کند

به گزارش سایت راه‌نوشت، در سلسه مطالب حکمت هنر قرار است تا به بازخوانی سخنان بزرگان درباره هنر بپردازیم.

شهید مصطفی چمران:

حیات هنر از جلوه‌های ممتاز حیات است، یکی‌ از نمودها و عظمت‌های انسان هنر است.

هنر بیان زندگی است، آفریدن یعنی اساسی‌ترین نیاز زندگی. پس زندگی یعنی آفریدن.

هنر شکوفه‌ی فرهنگ انسانی است. هنر خواستنی است در آزادترین و پُربارترین جلوه آن، یک هنرمند، آفریده شده دست فرهنگی است که خود می‎آفریند! در میان همه انسان‌ها، هنرمند آزادترین فرد است، می‎توان او را زنده‌ترین فرد دانست. قدرت زیباشناسی هنرمند مساوی با مقدار آزادی اوست و آزادی او زندگی اوست. اگر آزادی و خلاقیت را از هنرمند بگیرند گویی حیات او را گرفته‌اند.

هنرمند، لذت را در کام رنج می‎ریزد، زیبایی زندگی را که چیزی غیر از زندگی زیباست عرضه می‎کند، اندوه را با بیان شیرین اندوه را از بین می‎برد، با دوباره‌سازی درد و رنج بر درد و رنج غلبه می‎کند. آن‌جا که هنرمندانه، درد و رنج درونی خود را، در جامه‌ای زیبا دوباره خلق می‎کند، بر مخلوق خود که درد و رنج است مسلط می‎شود و از خلاقیت خود لذت می‎برد و درد و رنج رام و آرام و شیرین می‌شود.

در یک محیط ظلم و زور و تباهی، هنر واقعیت عینی را ویران می‎کند و ایده‌آل ذهنی خود را می‎آفریند و دوباره‌آفرینی جامعه را هدف قرار می‎دهد، به مردم نوید می‎دهد، زیبایی جامعه ایده‌آل را مجسم می‎کند، تشویق می‎کند.

مبارزه‌ای بین ظالم که می‎خواهد واقعیت تلخ را تحمیل کند، و هنرمند انقلابی که می‎خواهد حقیقت روشن را به همه‌ی مردم نشان دهد و کثافات واقعیت را هرچه شدیدتر بنمایاند و شیرینی ازادی را در کام مردم بچشاند.

منبع: خبرگزاری بین‌المللی قرآن