به گزارش راه‌نوشت، عوامل زیادی در جهان وجود دارند که باعث می‌شوند کشوری نسبت به کشور دیگر برتر باشد. یکی از مهم‌ترینِ این عوامل جمعیت است. نیروی کارِ جوان و کارآمد می‌تواند نقطه عطف هر کشور پیشرفته‌ای باشد.
صدای گریه‌ی هر نوزاد وقتی که پا به جهان می‌گذارد، زیباترین آهنگ امید است. امید به نژادِ بشر. صحبت از هر تولد، صحبت از فرداهاست …
حال باید پرسید سینما که یکی از مهم‌ترین ابزار رسانه است، آیا توانسته قدمی در مورد این مسئله حیاتی بردارد؟
بررسی ها نشان می‌دهد جز مواردی معدود، اثر شاخصی درباره افزایش جمعیت ساخته نشده است.
برای ساخت اثری که توانایی پاسخگویی به چرایی فرزندآوری را داشته باشد، اثری که بتواند نسل جوان را به فرزندآوری ترغیب کند، حتی با تلخی تمام مشکلاتِ موجود بتواند شیرینی پدر و مادر شدن را نشان دهد، تلاش‌های کمی صورت گرفته است.
«فرشته ها باهم می آیند» در کنار «خجالت نکش» شاید مهم‌ترین تلاش‌های سینمای ایران برای مسئله فرزندآوری باشند.
فرشته‌ها با هم می‌آیند
فرشته‌ها با هم می‌آیند، داستانِ یک طلبه جوان را روایت می کند که خداوند به او فرزندانی سه قلو داده و او برای تامین خانواده اش، دست به تلاش می‌زند.
نوری که در این خانه به واسطه تولد این سه دختر روشن میشود، مثل خورشید، روشن است به گونه ای که تاریکی فقر و مشکلات دیده نمی شوند و این فیلم، توانسته تا حدودی این مسئله را به مخاطب نشان دهد.
خجالت نکش
اما ” خجالت نکش” با دیدگاهی طنز، تولد نوزاد یک پدر و مادر مسن را روایت می‌کند که صاحب دختری زیبا شده اند اما نمی‌توانند به اهالی محل چیزی بگویند. و زمانی که از او دور می‌شوند تازه احساس می کنند که چه هدیه گرانبهایی را نادیده گرفته اند. در این فیلم دیده می شود که فرزندان بزرگ این زوج، هیچکدام فرزندی ندارند و این قضیه تلنگری به نسل جوان محسوب میشود.
هر کدام از این آثار در قالبی متفاوت سعی در نشان دادن اهمیت فرزند دارند و در این آثار توجه به این مسئله دیده می شود که فرزند آوری موجب برکت و افزایش شادیست؛ هرچند ممکن است در ابتدا تصور والدین این باشد که یک فرد جدید در خانواده، مشکلاتی ایجاد می‌کند.
به دنیا آمدن
«به دنیا آمدن» فیلمی که ساخته محسن عبدالوهاب است، راویِ ماجرای مادریست که حاضر است از تمام زندگی خود بگذرد و تمام نقش های زندگی حرفه ایش را رها کند تا مادر باشد. تا دخترش به دنیا بیاید و «دریا» در آغوش آفتاب زندگی بدرخشد.
از این فیلم نیز می‌توان به عنوان تلاشی قابل تحسین درباره اهمیت تولد، نام برد. در انتهای فیلم، شما با این سوال مواجه می شوید که چقدر از آرزوهایی که انسان‌ها به خاطر آن‌ها از خیرِ حضور یک فرزند می‌گذرند، واقعی هستند؟ و اصلا آرزو با تولد یک «آرزو» چه منافاتی می‌تواند داشته باشد؟
امکان مینا
«امکان مینا» هم فیلمی‌ست در ستایش امید و شجاعتی که یک کودک به والدینش می‌دهد. فیلم از جایی آغاز میشود که مینا، که نباید با توجه به اهداف سازمان مجاهدین خلق فرزندی داشته باشد، باردار میشود. شاید در نگاه اول این فیلم، فیلمی سیاسی به نظر برسد که در حال و هوای اوایل انقلاب و در مورد موضوع منافقین ساخته شده؛ اما کودکی که در وجود مینا باقی می‌ماند، دلیلی است برای شجاعت پدرش و یادگاری است از او؛ در آغوشِ دماوند که نمادِ ایرانِ ماست.
من مادرم
«من مادرم» نیز فیلمی‌ست از پژمان چشمی، در رابطه با مادری که بعد از سال ها خداوند به او فرزندی بخشیده اما متوجه می شود بیماری خطرناکی دارد. فیلم حول محور تصمیمِ مصمم او مبنی بر نگه داشتن فرزندش است. حتی با وجود خطراتی که برای خودش دارد.
فرزندآوری در سینمای جهان
در سینمای جهان، شاید بتوان گفت مهم‌ترین اثر در رابطه با تولد یک نوزاد، فیلم «فرزندان انسان» اثر آلفونسو کوارون است.
در آینده ای دور، که جوان‌ترین انسان بر روی کره زمین بیشتر از ۱۸ سال سن دارد و مدت‌هاست کسی صدای گریه کودکی را نشنیده، «کی» مادری باردار است که می‌خواهد در جهانی آشفته فرزندش را در آرامش به دنیا بیاورد. و شما در این فیلم با این پرسش مواجه می شوید که اگر کودکی به دنیا نیاید، پیشرفت های بشری چه سودی خواهند داشت؟
و به زیبایی تمام، می‌توان در این فیلم مشاهده کرد که طلوع لبخند یک کودک، می‌تواند چه امیدی را به جهان هدیه دهد و برای دقایقی هر جنگی را متوقف کند.
هدف فیلم‌های معرفی شده تقریبا یکسان است. گفتن از این حقیقت که تولد یک کودک نه تنها مایه رنج نیست، بلکه می‌تواند همه چیز را به طرز شگفت‌آوری پر از امید و زندگی کند و رنگِ شادی را بر بومِ خانواده بکشد.
۳۰ اردیبهشت، روز ملی جمعیت است و علت نامگذاری آن، ابلاغ سیاست‌های کلی جمعیت در این روز توسط رهبر انقلاب است.
تلاش های انجام شده در زمینه تشویق به فرزندآوری، چه در تلویزیون و چه در سینما جای کار بیشتری دارد. هیچ شکی نمی‌توان داشت که مهم‌ترین هدیه خداوند به بشر، لذت داشتن یک فرزند است. کسی که می‌تواند انسانِ خوبِ جدیدی باشد و گریه‌اش در ابتدای راه وجود، خنده را به مادر اول ما، این توپ آبی معلق در دریای مشکی هستی، هدیه کند.
پدر و مادر بودن، نیازمند دانش و بینش است و رسانه می تواند این دانایی را هدیه دهد اگر استفاده درستی از ظرفیت‌هایش صورت پذیرد.
به امید افزایش نرخ جمعیت در ایران عزیزمان و فرداهایی بهتر، به زیبایی همان چیزی که در هنگام تولد «رویان» در نگاهِ سعید کاظمی آشتیانی درخشید.
نویسنده: مریم تقی‌زاده
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.
ابتكاري بود، تشكر فراوان
تشکر از توجه شما