به گزارش سایت راهنوشت، «گل محمدی» مستندی حرفهای است برای معرفی گل محمدی.
لنز دوربین به روستایی در ایران رفته است که این گل را برای مصارف تجاری کشت کردهاند. معرفی گل، نحوه جمع آوری، سبک و سیاق فرآوری آن به صورت گلاب، موارد استفاده و … مطالبیست که در طول مستند به خوبی از زبان مصاحبهشوندگان اعم از متخصص و کارگران میدانی و اهالی مطرح شده است. نظراتی که پلان به پلان با دقت تدوین شدهاند.
اهمیت این محصول را با صحبتهای کارشناس مستند بهتر درمییابیم و تاسف میخوریم از اینکه جای سرمایهگذاری بسیار عظیمی در فرآوری تخصصی این محصول فراهم ولی به دست غفلت سپرده شده است.
اما اینها به تنهایی دلیل زیبایی و ارزش مستند نیست. جدای از سیر پیوسته مطالب بیان شده و اصول فنی تصویربرداری و صداگذاری که به دقت و لطافت بکار گرفته شدهاند، میتوانیم تلاش عوامل ساخت مستند را در نشان دادن «فرهنگ اصیل ایرانی» و «سبک زندگی» مشاهده کنیم. از ریشههای عمیق باور دینی در نامگذاری این گل گرفته تا به تصویر کشیدن گره خوردگی کار و احساس، و سبک زندگی توام با آرامش، همه را به وضوح در طول مستند میبینیم و حس میکنیم.
کادرهای باز و بسته از گلها، انسانها، کنار هم بودنها، معماری روستا و پیوستگی جداناشدنی از گل و گیاه، آنچنان که در بطن زندگی روستایی و معماری آن هویداست ما را به دنیایی از آرامش میبرد. آرامشی که دوست داریم تجربه کنیم. آنجا که گلچینها یک به یک گل میچینند، آنجا که کوچهای با طاقی پر از شاخ و برگهای سبز درختان چشم را مینوازد و آنجا که پیرمردی آیینهروح از کوچهی باصفایی همراه گوسفندانش میگذرد و مانند تمام چهرههایی که در طول اثر در قاب دوربین قرار میگیرند، آرام و باشاط است. نشاطی درونی که حتما ریشه در سبک زندگی او و تمام اهالی روستا دارد.
پیوند روح انسان با طبیعت و ظهور و بروز آن در کار و زندگی، امری مشهود است که به تصویر درآمده. خصوصا که در انتهای مستند با معرفی سنتی دیگر از ایران با عنوان «گل غلتان» روح شما را غرق لبخند و لطافت و گل و نشاط میکند.
نویسنده: ندا پارسا