«پاتریشیو گوژمن»، در سالِ 1941 میلادی، در کشور شیلی بهدنیا آمده است. وی یکی از طلایهدارانِ ساخت فیلمهای مستند در جهان میباشد. «گوژمن»، فیلمسازی را در مؤسسـۀ فیلمِ دانشگاه کاتولیکِ شیلی و مدرسـۀ فیلمسازیِ مادرید، آموخت. او پس از کودتای 1973 میلادی شیلی، این کشور را ترک کرد و طیِ ادوار مختلف در کشورهای کوبا، اسپانیا و فرانسه زندگی نمود. وی در سالِ 1971 میلادی، دوباره به شیلی بازگشت و نخستین فیلمِ مستندِ خودش را با عنوانِ «اولین سال»، ساخت. «گوژمن»، در این فیلم، دوازده ماهِ اولِ حکومت «آلنده» را بهتصویر کشیده است.
مستند سهگانـۀ «نبرد شیلی»، از آثارِ «گوژمن»، یکی از بهترین آثارِ مستندِ جهان است که بهوسیلـۀ مجلـۀ «سینهآست»، بهعنوانِ یکی از دَه فیلمِ برترِ مستند سیاسیِ دنیا، برگزیده شده است. این فیلم، تجزیه و تحلیلِ مارکسیستیِ سقوط «سالوادور آلنده»، رئیسجمهور شیلی را نشان می دهد. ساختار مستندِ این فیلم، در راستای نمایشِ واقعیتها و اطلاعرسانی دربارۀ این رویداد میباشد.
دیگر آثارِ شناختهشدۀ «گوژمن»، عبارتند از:
«شیلی، حافظـۀ سرسخت»: در این فیلم، «گوژمن» بههمراهِ «خووان» و بهبهانـۀ دنبالکردنِ او، 23 سال پس از کودتای 11 سپتامبر سال 1973 در شیلی، به کشورِ خودش باز میگردد؛ کشوری که بهتازگی، از چنگالِ دیکتاتوریِ نظامیِ «پینوشه»، رهایی _نهچندان کامل_ یافته است. برای کسانی که فیلمِ «نبردِ شیلی» را دیدهاند، دیدنِ این فیلم، تجربـۀ بسیار جالبی خواهد بود.
«پروندۀ پینوشه»: این فیلم، روایتی از ماجرای فراموش نشدنیِ پروندهای است که پیش و پس از دستگیری «ژنرال پینوشه» در لندن، علیه وی تشکیل شده است.
«سالوادور آلنده»: این فیلم، تصویری شاعرانه و شفاف از رهبر شیلی، «سالوادور آلنده» است.
«نوستالژی نور»: دربیابانهای آتاکامای شیلی ستارهشناسان در جستجوی پاسخی درباره منشأ حیات، با دقت مشغول رصد اعماق کیهان هستند. در همین نزدیکی گروهی از زنان برای یافتن اجزای بدن عزیزانشان که توسط رژیم پینوشه بدون تشریفات به خاک سپرده شده اند، شن و ماسه های بیابان را غربال می کنند.
نوستالژی نور، خیالپردازیای شخصی و چشمنواز، از نجوم، باستانشناسی و سیاست است.
مستند «دکمۀ صدفی2015» آخرین ساختۀ اوست و به سرنوشت دو گروه در شیلی اشاره دارد که مورد ظلم واقع شدهاند؛ «مردم بومی» که به بهانۀ توسعۀ تمدن و نشرِ مسیحیت، توسط اروپاییها قتلِعام شدند و «مبارزان کودتای شیلی» که توسط «پینوشه» قربانی شدند. تعدادی از این مبارزان، پس از شکنجههای طاقتفرسا بهوسیلۀ وزنههای سنگین در اقیانوس غرق شدند. سالها بعد نیز دو دکمۀ صدفی در اعماق اقیانوس پیدا میشود که رازِ این جنایات را برملا میکند. این فیلم جوایز متعددی را کسب کرده است که از آن جمله میتوان به «خرس نقرهایِ» بهترین فیلمنامه در شصتوپنجمین دورۀ جشنوارۀ بینالمللیِ فیلم برلین در سال 2015 اشاره نمود.