به گزارش راه‌نوشت، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «دسته دختران» با حضور عوامل فیلم از جمله منیر قیدی (کارگردان)، محمدرضا منصوری (تهیه کننده)، سامان لطفیان (فیلمبردار)، ابراهیم امینی و میلاد اکبرنژاد (نویسندگان)، عباس عباسی (طراح گریم)، مهدی ابراهیم‌زاده (صدابردار)، صدف عسگری، مهدی حسینی‌نیا، فرشته حسینی، نیکی کریمی و حسین سلیمانی (بازیگران) برگزار شد.
فرشته حسینی بازیگر فیلم در ابتدای صحبت های خود درباره فیلم «دسته دختران» گفت: این فیلم را خیلی دوست دارم، همه ما خیلی زحمت کشیدیم، من ایده‌های دیگری درباره جنگ داشتم اما وقتی این فیلم را بازی کردم دیدم چقدر شرایط وحشتناک بوده و آدم‌های عادی چگونه در آن شرایط توانسته‌اند زندگی کنند. به یاد جنگ افغانستان هم افتادم. در این فیلم همه تلاش ما به ترسیم کشیدن چهره زشت جنگ بود و امیدوارم موفق عمل کرده باشیم.
محمدرضا منصوری تهیه کننده فیلم درباره «دسته دختران» اظهار کرد: ان‌شاءالله به هنگام قضاوت آثار عدالت رعایت شود و فیلم ما نیز به حق خود برسد.
قیدی کارگردان «دسته دختران» درباره اقتباس از فیلم یا کتاب عنوان کرد: هیچ شخصیتی به طور مستقیم از کتاب یا ماجرا یا حقیقتی شکل نگرفته بود اما شخصیت‌ها برآوردی از مطالعات من هستند اما همه کاراکترها ساختگی‌اند و باید بگویم که من تنها فیلم‌هایی را می‌سازم که به موضوع آن اشراف و احاطه داشته باشم.
او ادامه داد: ما فیلم‌های بسیاری داریم که الگو در دفاع مقدس می‌شوند اما من سعی می‌کنم سینمای خود را داشته باشم و اگر قرار باشد الگویی داشته باشم آن الگو به‌قطع فیلم «تنگه ابوقریب» نیست.
فرشته حسینی بازیگر «دسته دختران» در مورد اینکه تا چه میزان با زنان در جنگ کشور افغانستان در این فیلم همذات‌پنداری کرده است، گفت: من کاراکتر آرامی دارم و این شخصیت بسیار از من دور بود اما با تصاویری که از جنگ در کشورم می‌بینم احساس همذات‌پنداری با نقش می‌کردم و از ته دل کار می‌کردم.
قیدی درباره همکاری با تیمش در این فیلم با ژانر دفاع مقدس اظهار کرد: من مدت زمانی طولانی کار دستیار کارگردانی انجام می‌دادم و تجربه کار جنگی را در قامت منشی صحنه داشتم و چون در دوران میانسالی‌ام هستم تجربیات بصری بسیاری هم داشتم. البته نباید از نقش سامان لطیفیان نیز غافل بمانم.
او ادامه داد: من به این فکر نکردم که ساختن این فیلم نیاز به جسارت دارد یا نه باید بگویم که من خودم را کارگردانی تکنیسین نمی‌دانم و صرفا کاری را که دوست دارم را انجام می‌دهم و این فیلم را دوست داشتم.
میلاد اکبرنژاد درباره به تصویر کشیدن رشادت زنان در دفاع مقدس عنوان کرد: در دوران جنگ نقش زنان به قدری پررنگ هست که بسیاری از وقت‌ها درام و ادبیات در ترسیم چهره آن‌ها کم می‌آورند.
ابراهیم امینی نویسنده «دسته دختران» در ادامه این بحث گفت: ما در این اثر با فیلمی طرف هستیم که پر از فراز و نشیب است و سعی کردیم همه واقعیت را نشان دهیم. کاراکترها به این باور رسیدند که می‌توانند جان افراد را نجات دهند و شکست را به تصویر نمی‌کشد.
قیدی درباره به تصویر کشیدن سقوط خرمشهر و احتمال فراری شدن شخصیت های فیلم به جای نجات شهر عنوان کرد: ما درباره یک حقیقت فیلم ساختیم و متاسفانه همه ما می‌دانیم که خرمشهر سقوط می‌کند اما این فیلم نه درباره سقوط خرمشهر که درباره عشق و امید به آینده بود.
این کارگردان در ادامه درباره پایان بندی بهتر برای «دسته دختران» گفت: شاید اگر شما فیلم را کارگردانی می‌کردید پایان‌بندی بهتری برایش رقم می‌خورد من فکر نمی‌کنم که با ساخت این اثر به دور تکرار رسیده باشم.
امینی نویسنده فیلم درباره چالش‌های این فیلم تصریح کرد: هر کاراکتری در درام باید دچار چالش‌هایی شود که این چالش‌ها و معضلات از دل خانواده‌های آنان برمی‌آید و سعی کردیم چالش‌ها را به تصویر بکشیم.
قیدی درباره پردازش شخصیت‌های فیلم بیان کرد: فیلم ما کاراکتر محور نبود. وقتی درباره 5 شخصیت صحبت می‌شود که هرکدام برای خودشان شخصیتی اصلی هستند هر کدام زمان مخصوص به خود را نیاز دارند و من فکر می‌کنم به اندازه زمان فیلم به سرنوشت همه آثار پرداختیم.
منصوری درباره سیمرغ مردمی بیان کرد: سال گذشته فیلمی ساختیم که تا روزهای آخر در صدر جدول بود، ما امسال هم امید به دریافت سیمرغ مردمی داریم، سیستم سمفا یک سیستم اطلاع رسانی است و روی آرای مردمی کنترلی ندارد. پیشنهاد می‌کنم فرایند اخذ آرای مردمی به خانه سینما برگردد، من پیام‌هایی دارم که مردم می‌گویند پیامک رأی را دریافت نکرده‌اند، من کماکان به این سیستم اعتراض دارم.
حسینی در مورد بازی کردن در فیلم دفاع مقدسی ایرانی با وجود اصالت افغانستانی، گفت: حسم نسبت به افغانستان و ایران تفاوت ندارد من هر دو کشور را دوست دارم و خودم را ایرانی می‌دانم چون اینجا بزرگ شدم و درس خواندم. گاهی این نظرات را می‌خوانم که برخی می‌گویند تو را چه به بازی در فیلم جنگی ایرانی؟ اما فکر می‌کنم وقتی در جایی بزرگ می‌شوی آن کشور، کشور توست.
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.