به گزارش راهنوشت، مسعود فراستی در برنامه اخیر هفت با بیان این که چهلمین جشنواره فیلم فجر، بهترین جشنواره چند سال اخیر است گفت: من حداقل در 15 سال اخیر امکان نداشت یک جشنوارهای را پیدا کنم که در آن چهار تا فیلم را دفاع کنم. به سختی یک یا یکی و نصفی فیلم بود. یک آدم معمولیتر از من، دو تا فیلم را دفاع میکرد.
وی با تمجید از فیلم موقعیت مهدی اظهار داشت: الان در این جشنواره موقعیت مهدی را داریم؛ که نه فقط افتخار این جشنواره، که افتخار سینمای ایران است. این که میگویم افتخار است این نیست که من اهل جنگم؛ که هستم. اما به این دلیل میگویم که دارد راجع به آدمهایی حرف میزند که زنده هستند، دارد راجع به بهترین سالهای زندگی ما حرف میزند و درست حرف میزند.
انتقاد از روند اهدای جوایز جشنواره
فراستی با انتقاد از روند اهدای جوایزه جشنواره افزود: سه تا جایزه به موقعیت مهدی دادند. خیلی به نظرم نامردی هست. به نظرم این فیلم به یقین بهترین فیلم سینمای ایران است حداقل در ده پانزده سال اخیر. بهترین کارگردانی را دارد، بهترین فیلمنامه را دارد، بهترین بازی نقش اول را دارد، بهترین بازی زن را دارد، بهترین موسیقی را دارد، تدوین را دارد. اینها هیچ کدام دیده نمیشوند. من فکر می کنم جایزهای که به آن دادند واقعا برای این بود که دهان من و امثال من و مخاطبان جدی را ببندند نه این که با اعتقاد داده باشند.
جایزه بهترین کارگردانی، ننگ جشنواره چهلم
این منتقد با اشاره به فیلم نگهبان شب اظهار داشت: فیلمی که کارگردانیاش در حد فیلم اولی هم نیست – فیلم آقای میرکریمی- جایزهی بهترین کارگردانی را میگیرد. تفکرش را هم بگذاریم کنار؛ تفکر منحط در دفاع از سرمایهداری دلالی. از دوستان داور میپرسم، کارگردانی یعنی چی؟ کارگردانی یعنی این که طراحی صحنه را نبینیم، فیلمبرداری ندارد، صدابرداری ندارد، هیچ کدام از این ها را ندارد. اگر این ها را داشت که شما حاضر بودید که باز هم باج بدهید. وقتی هیچ کدام از این ها را ندارد، جایزه ی بهترین کارگردانی توهینآمیز است، باج دادن است. ترسیدن است و خیلی چیزهای دیگر است. واقعا این جایزه ننگ داوری جشنواره چهلم است.
وی با اشاره به علل درخشش فیلم موقعیت مهدی اضافه کرد: اما در موقعیت مهدی، بعد از مدتها ما چیزی دیدیم که به ما مربوط است، ما را آدمتر میکند؛ اگر آدمیم. اگر هم آدم نیستیم یک تکان محکم میدهد. بعد از مدتها من چیزی دیدم که در کنار روایت فتح و دیدهبان و مهاجر قرار میگیرد. بعد از مدتها چیزی میبینم که امروزی هست.
فیلمهای شادروان و شب طلایی قابل اعتنا بودند
فراستی با بیان این که دومین فیلم اساسی جشنواره امسال شادروان است گفت: شادروان یک فیلم بسیار کوچک، آدمیزادی، نه به دام ابتذال می افتد، نه قیافه روشنفکری میگیرد؛ هیچ کدام از این کارها را نمیکند. حداقل سه بازی خوب در فیلم است و یک کارگردانی خیلی خوب. و من همین جا به کارگردان شادروان تبریک میگویم.
این منتقد اشارهای هم به فیلم شب طلایی، به عنوان یکی از فیلمهای خوب امسال داشت و بیان کرد: فیلم یوسف حاتمیکیا؛ کارگردانی دارد. فیلمی که جایزه کارگردانی به آن دادید یک صدم این را ندارد. یعنی چه که سیمرغ را بدهند به یک نابازیگر که معلوم نیست این فردا بازیگر است یا نه. شوخی داریم میکنیم. باج داریم میدهیم. هیچ چیز غیر از این نیست.
جواب باج -که کافی نبوده- قهر است. این قهر کردن اول توهین به داورهاست دوم توهین به مخاطب جشنواره است . آن یکی هم که میگوید من دو تا سیمرغ گرفتم و برای من کافیست و … ؛ چه قدر خوب است جواب مردم به آن فیلم، که نه دیده شد نه هیچ. حتی این داوری به نعل و به میخ بزن هیچ چیز برایش لحاظ نکرد. در مقابل این دو تبختر روشنفکری نخنمای ضد مردمی، حالا ما فیلمساز جوان داریم و این یکی از بزرگترین ویژگیهای این جشنواره است؛ از یوسف تا شادروان تا علفزار تا … . فیلمساز جوانی که تازه شروع کرده سینما را، با رانت هم نیامده داخل، دستیاری کرده، پادویی کرده. این که من با فیلمنامهاش موافق نیستم این که سوراخ دارد این ها همه بحث های بعد است.
وی خطاب به برگزارکنندگان جشنواره افزود: اجازه ندهید به پرستیژ جشنواره توهین بشود. به راحتی دارید اجازه می دهید.
رضایت مخاطب، تعیین کننده برتری یک فیلم است
فراستی در پایان با بیان این که یکی از مهمترین جنبه های جمعبندی این جشنواره، مخاطب است گفت: در مخاطب موقعیت مهدی چه طیفی بلند شدند و دست زدند؟ طیف بچههای معتقد به جنگ بودند؟ نه. همه طیفها بودند. و آنهایی که نمیدانم اصلا جنگ را میفهمند یا اصلا جنگ را قبول دارند یا نه، همه سر تا پا بلند شدند. این یعنی چی؟ این یعنی جایزه کارگردانی. یعنی جایزه بهترین فیلم. یعنی افتخار جشنواره. چرا این را نمی فهمید؟