به گزارش سایت راه نوشت، مستند «عروسک کوکی نیستم» مستندی است با موضوع جهاد دختران. جهادی که شاید مانندش را جایی ندیده باشیم؛ البته شاید این جهاد را در حال حاضر ندیده باشیم.
اما در برهه هایی تاریخی با کمی تفاوت شاهد ایثار و جهاد زنان ایرانی بوده ایم. نمونه اش را در کتب تاریخ شفاهی (دختر تبریز خاطرات صدیقه صارمی، خانم مربی خاطرات سعیده صدیق زاده و خانم مربی) خوانده ایم.
مستند «عروسک کوکی نیستم» به نکات و نیاز های مهم دختران امروز اشاره دارد، نکاتی که اغلب از آن غافلیم. نیازهایی که ندیده ایم و شاید نخواستیم ببینیم! نیاز به درک محیط جامعه، نیاز به استقلال فکری، نیاز به توجه و آشنایی با محیطی غیر از درس و مشق و مدرسه!
از نکات مهم و قابل توجه این مستند کارگروهی و همراهی بچه ها باهم و عمق روابط دوستانه شان بامعلمی بود که در نگاه اول هیچ تفاهمی با هم نداشتند و حتی ارتباط دوستانه ای که شکل گرفت دور از تصور بچه ها بود.
کارگردانی و مصاحبه های مستند جذاب بود از این جهت که کسی نقش بازی نمی کرد و بچه ها خود واقعیشان بودند. اینکه چادر زورکی بخاطر مدرسه بر سر دارند، اینکه علاقه ای به همنشینی با روحانیون نداشتند، اینکه حرف ها دیگر تاثیری ندارد و نیاز به الگوی عملی دارند.
«عروسک کوکی نیستم» شرایط دختران نوجوان را در بُعد سطحی به خوبی نمایش داده است، اما به بُعد درونی وعمیق نپرداخته در واقع شاید مجال این پرداخت را نداشته است(نکته مهمی که باید به آن پرداخت).
موضوع و سوژه مستند بسیار جذاب است. به اندازه کافی تعلیق دارد، تعلیقی که بیننده را تا پایان با خود می کشاند. پایانی شاد که تلخی بی توجهی و ترد شدگی گروه جهادی توسط مدیران مدرسه و مسئولین را شیرین می کرد.
«عروسک کوکی نیستم»، کمپین «پنجشنبه ها با من» ، «تهیه جهاز» ، «رساندن غذا به کارتن خواب ها» ، «رنگ کردن مدرسه اوتیسمی ها» و حتی مراسم درختکاری که بخاطر لجبازی مدرسه کنسل شد، همه و همه نیازمند همه گیری و سراسری شدن است.
گرچه متاسفانه عده ای خواسته (وشاید ناخواسته) در مقابل چنین حرکت هایی می ایستند، موانع زیاد است! اما باید مثل خانم ابراهیمی و حاج آقا حیدری محکم بود و ایستاد. جامعه امروز ما نیاز به این مقاومت ها دارد.
چقدر جای آقای حیدری ها در بین نوجوانان خالی است!
این را از اشک های ویدا در مواجهه با کودکان اوتیسمی می شد فهمید!
جای خالی خانم ابراهیمی ها در بین نوجوانان
با دیدن کپسول های عاشقانه و هدایای بچه ها به این معلم می‌شد به جای خالی اش پی برد!
حتی این خلا را شخصا به عنوان یک زن بارها درک کرده ام. شاید اگر در دوران نوجوانی ما هم کمپین «پنجشنبه ها با من» برگزار می شد، مادران موفق تری بودیم و نوجوانان با هویت تری پرورش می دادیم.
مستند «عروسک کوکی نیستم» برای زنان دغدغه مند تا امروز یک حسرت بود و امروز می تواند یک هدف باشد! هدفی که باید برایش تلاش کرد، جنگید و نترسید.
امروز اگر طلاب و زنان جهاد گر به مدارس ورود داشته باشند و با دانش آموزان همنشین شوند قطعا شاهد نتایج خوبی خواهیم بود.
ما وقتی شاهد جذب دختران و پسران نوجوان هستیم که خود را در کنار آن ها ببینیم نه بالاتر و یا در مقابلشان.
همانطور که ویدای مستند «عروسک کوکی نیستم» خانم ابراهیمی را بهترین دوست و همراه خود معرفی کرد در حالی که هرگز فکرش را هم نمی کرد او که دختری از خانواده ای مرفه بود و از حجاب فراری، روزی شیفته ی معلم جهادگر و محجبه اش شود.
چرا باید با عملکرد اشتباه و سخنرانی های یک سویه و شعاری قشر معصوم و نیازمند توجه جامعه و آینده ساز کشور را دفع کنیم تا اسیر فرهنگ غرب و توطئه ی دشمنان شوند؟ در حالی که نیرو و توان کافی برای دفع این شر داریم؟
جهت تماشای مستند «عروسک کوکی نیستم» به سایت عماریار در این لینک مراجعه کنید.
نویسنده : مهدیه حاجی زاده
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.
در کنار نوجوانان بودن نکته مهمی بود که بهش اشاره شده و به نظرم حرف مستند هم بود
خیلی خوب بود این مستند