“هستم اگر میروم گر نروم نیستم”¹
به گزارش سایت راه‌نوشت، سید احمدحسین حسینی از ابتدا هم اهل نشستن نبود. پاکستان را که به مقصد ایران ترک کرد، مدرک و موقعیت اجتماعی خوبی داشت. اما او قانع نبود به نشستن و نرفتن، و آمد ایران.
مهم‌ترین چیز برای او حرکت کردن بود. جوانه زدن و بزرگ شدن. و آن‌چنان پیش رفت که امروز بسیاری از شاعران معاصر، او را از نادرترین شاعرانی می‌دانند که به سبک اقبال لاهوری می‌سُراید.
«از تبار اقبال» مختصری از زندگی یک مرد است که به سکون گرفتار نشده است. شاعری متواضع که آوازه‌اش را بسیاری از اهل ادب معاصر شنیده‌اند. و او را، از زمره‌ی شاعرانی می‌دانند که دل به خاندان وحی سپرده و در مکتب آنان شاگردی می‌کند.
محمدرضا کمیلی در این مستند، زندگی سید احمدحسین حسینی با نام مستعار “احمد شهریار” را طی مصاحبه با خودِ شاعر و نشان‌دادن گوشه‌ای از زندگی روزمره‌ی او روایت می‌کند.
نکته‌ی مثبتی که در تمام طول مستند دیده می‌شود، خودمانی بودن روایت است، که البته شخصیت بی‌آلایش شاعر هم در این نوع روایت بی‌تاثیر نبوده.
این مستند در قالب دعوت از شعرا برای یک مراسم شعرخوانی روایت می‌شود. که این داستانی شدن، مستند را جذاب‌تر می‌کند.
کمبود روایت از زندگی شاعر در پاکستان و بستری که استعداد او در آن پرورش یافته در طول مستند دیده می‌شود. شاید اگر این خلأ رفع می‌شد، برنامه‌ریزان می‌توانستند از تجربه‌ی سوژه‌ی این مستند برای ایجاد پیش‌زمینه و امکانات مناسبِ پرورش چنین استعدادهایی استفاده کنند.
همچنین اینکه کارگردان در طول مستند به سوال “چرا به سراغ زندگی این شاعر رفته” نمی‌پردازد، می‌تواند از نکاتی باشد که نیازمند تصحیح است.
در مجموع به خاطر روایت منظم، جدید و خودمانی، این مستند می‌تواند شما را برای حدود ۳۰ دقیقه با خودش همراه کند. نسبت محتوای ارائه شده و زمان مستند، نسبت خیلی خوبی است. همچنین مصاحبه‌های پایانی مستند، کمی بیشتر فضای روایت را تخصصی می‌کند و به کار استحکام می‌بخشد.
راه‌نوشت به مناسبت روز شعر و ادب پارسی شما را به تماشای مستند “از تبار اقبال” دعوت می‌کند.
- اقبال لاهوری
نویسنده: زینب رنجبرکهن
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.