به گزارش سایت راه نوشت، فیلم جدید جعفری هم مثل 23 نفر فیلم شریفی است. انسانی، سالم و دلپذیر. با کارگردانی پخته تر از کار قبل و حرکات دوربین حساب شده.
طراحی صحنه و لباس فیلم هم به نسبت بودجه و امکانات متوسط قابل قبول است. از این ها مهمتر رعایت جزییات در فیلمنامه بسیار خوب است. این حاصل پژوهش مناسب و وقت گذاشتن روی فیلمنامه است. اما یدو دو اشکال عمده دارد.
اولی در فیلمنامه است که قصه به معنای کلاسیک اش که هم قهرمان می سازد و هم جهان قهرمان در این فیلم بسیار کمرنگ است. دیر شروع می شود و تا که جان می گیرد، به پایان می رسد. ایراد عمده دوم که در 23 نفر هم شاهدش بودیم، نبود هویت دینی و حتی ملی در فیلم است.
زدایش دین و معنویت از زندگی، حاصلش تحریف واقعیت و فروکاست حس و جذابیت است. چطور می شود زیر گلوله باران و در لحظاتی که هر لحظه امکان شهادت هست، مادر فیلم بیشتر از خدا به فکر بزغاله هایش باشد؟ از زدایش نشانه های انقلاب اسلامی و ایدئولوژی مبارزه ای که باعث نشکستن حصر آبادان شد، می گذریم.
نویسنده : محمد مهدی خالقی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.