به گزارش راه‌نوشت، شادروان اثری که یک قدمش را کمدی و یک قدمش را تراژدی بر می‌دارد؛ ریسک بزرگی که کارگردان پذیرفته. شادروان فاجعه نشده اما بد است و همین فاجعه نشدن کار نوید این را می‌دهد که می‌توان به آینده حسین نمازی امیدوار بود.
فیلمنامه با این که باگ زیاد دارد اما آن هم خسته‌ات نمی‌کند و دست به دامان شوخی‌های جنسی و کمر به پایین نشده و تلاش دارد در حد بضاعت اندک خود قصه تعریف کند و سرگرمت کند.
نقطه قوت فیلم را می‌توان در بازی‌ها جست و جو کرد، بازی‌هایی که حداقل‌های یک کار کمدی را دارد.
شادروان فیلم پر مدعایی نیست نه در قصه، نه در کارگردانی و نه در بازی ها. همه آن چه از یک فیلم انتظار داریم تا یک ظهر جمعه با خانواده ببینیم.
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.