به گزارش راهنوشت، در سلسله جلسات «همبازی» که سال 96 در حسینیه هنر تهران برگزار شد، مجید قادری، طراح و کارشناس اسباب بازی و موسس و کارشناس شورای نظارت بر اسباب بازی، بحث جامعی پیرامون وضعیت اسباببازی ایران و جهان، داشتهاند که در این مطلب به نکات مهم آن میپردازیم.
جهت دریافت فایل آموزشی کامل آن، اینجا کلیک کنید.
درس ششم: اهمیت اسباببازی در رشد فرهنگی کودک
ما به اسباب بازی در آن حدی که به رشد بچهها کمک میکند توجه نمیکنیم. اسباببازی یک کالای فرهنگی است، مثل کتاب، سینما، ادبیات و تئاتر.
اسباببازی چه ویژگیای دارد که میگویم یک کالای فرهنگی هست؟
هر چیز و هر پدیدهای که مصرفکننده در اثر همنشینی با آن، در جهانبینیاش تغییر ایجاد بشود، به صورتی که ما آن را در رفتارش ببینیم قطعا آن چیز کالای فرهنگی هست. آیا اسباببازی این کار را میتواند بکند؟ بله قطعا میتواند. اسباببازی میتواند بچهها را بداخلاق کند، اسباببازی میتواند بچهها را خوشاخلاق کند، اسباببازی میتواند به بچهها انگیزه بدهد.
بسیاری از مکتشفین و دانشمندان چراغ وجودیشان در دوران کودکی و در بازی ها روشن شده. خیلی از اسباببازیها میتوانند زمینهی انگیزشی قوی ایجاد بکنند که یک بچه تصمیم بگیرد پزشک بشود، خلبان بشود، جنگجو بشود، دریانورد بشود.
چرا بچههایمان شبیه خودمان نمیشوند؟
حالا شما تصور کنید تمام کتابهای ادبیات و رمان ما ترجمهی ادبیات غالب دورهی فاسد قرن هفدهم هجدم اروپا باشد یا ترجمهی ادبیات مینیمال اومانیستی بی سر و ته متکی بر تاثیرات مواد افیونی نسل جدید که خیلی ازنویسنده ها دارند با آن تجربه می کنند و می نویسند؛ فرض کنید اینها دسته دسته ترجمه بشوند ما بدهیم به بچههایمان. خب بچههایمان عین آنها میشوند؛ وقتی دارند همهی الگوهای حسی، عاطفی و شخصیتیشان را از آنها میگیرند مثل آنها میشوند.
بنابراین وقتی اکثریت مصرف اسباببازی ما هم از خارج میآید، یعنی ما داریم کالاهایی را در اختیار بچهها میگذاریم که اولا جهانبینیشان را تغییر میدهد و دوم رفتارشان تغییر میکند.
بعد می گوییم چرا بچههایمان شبیه خودمان نیستند. علتش این است که ما بچههایمان را تربیت نمیکنیم، تلویزیون دارد تربیت میکند، ماهواره تربیت میکند، سیدی و تلگرام و اینستاگرام و اسباببازیها دارند تربیت میکنند بچههایمان را.
ضرورت یادگیری مهارت شناسایی اسباببازیها
از اسباببازی بی تفاوت عبور نکنید. فکر نکنید فقط ماهواره بد هست؛ اسباببازی میتواند به اندازهی آن ماهواره روی بچه اثر منفی بگذارد، نه فقط از نظر محتوایی و اخلاقی بلکه از نظر نگرشی و جهانبینی میتواند اثر بگذارد.
بنابراین ما در حوزهی اسباببازی، به عنوان یک وسیله راهبردی در تعلیم و تربیت اسلامی، چارهای نداریم جز این که مادرها و خانوادهها مهارتی را بیاموزند که بشناسند چه اسباببازی مفید به حال فرزندشان هست و چه اسباببازی مفید به حال فرزندشان نیست.
درس قبلی از این سیر:
روشهای کارآمد رفتار با کودکان – درس پنجم: بازی، زبان جهان کودکان است