به گزارش سایت راه نوشت، مساحتی گسترده‌تر از شهر شیراز، یک میلیون متر مکعب فضای صنعتی و تأسیساتی، حق‌آبه‌ای معادل یک چهارم مصرف سالیانه تهران، مرغوب‌ترین داشته‌های زراعی کشور…
مغان واگذار می‌شود تا از رهاورد آن قطار خصوصی‌سازی وسیع‌ترین مجموعه کشاورزی کشور را نیز پشت سر بگذارد؛ سوت‌زنان، متری شیش و نیم، هپکوی دیگری در راه است؟
خصوصی‌سازی یکی از چالش‌های بزرگ اقتصاد کنونی ماست. به زحمت می‌توان تصور کرد فردی در کشور وجود داشته باشد که مسئله کارگران بیکار شده یا آسیب دیده توجه او را طی سال‌های اخیر جلب نکرده باشد. از این بابت مستند “متری شش و نیم” و تولیدات مشابه در ابتدای امر دارای مخاطب گسرده‌ای هستند. باید توجه داشت که خصوصی‌سازی ریشه در نظریات دانشگاهی راست‌گرا دارد و چنانچه در پی نقد آن هستیم- با این هدف که امکان تکرار اشتباهات در دوره‌های آینده تا جای ممکن تضعیف شود- لازم است تجربیات کنونی به درستی ثبت، تحلیل و نقد شوند. از این رو جسارت و اهتمام مجموعه تولیدکننده در پرداخت موضوع قابل تقدیر بوده و می‌تواند به توسعه و تعمیق نظری مشکل در مجامع دانشگاهی کمک کند.
“متری شش و نیم” با بهره‌مندی از شروعی مناسب جای خود را در ذهن مخاطب باز می‌کند و طی زمان 67 دقیقه‌ای خود، مرتبا در حال اضافه کردن اطلاعات و تحلیل‌های جدید است. با این وجود ریتم یکنواخت و ثابت، آن را از یک تولید رسانه‌ای با مخاطب عمومی به تشریحی شبه کارشناسی از ابعاد موضوع و کلیت آن تبدیل ساخته است.
“اعتراض کردیم و اخراج شدیم”، “از کارکنان فعلی، کسی جرئت مصاحبه ندارد”، “این مجموعه روزگاری قطب کشاورزی کشور بود”، “دیدیم که با گذر زمان به مرکزی برای سرویس‌دهی ستادهای انتخاباتی تبدیل می‌شد”، ” اجاره زمین‌ها به عشایر منطقه- که پیش از خصوصی‌سازی اتفاقی رایج بود- دیگر ممکن نیست”، “فقط کارگر یا کارمند”، “خروج دام‌های سنگین” و نقل قول‌هایی از این دست، هرکدام به تنهایی می‌توانند سوژه‌های دراماتیک را به مستند اضافه کرده و باعث شوند بیننده تا پایان همراه آن باقی بماند. با این وجود، کار با ریتم یکنواخت خود ادامه داده و احتمال ریزش مخاطب عام، تغییری در آن به وجود نمی‌آورد.
متری شیش و نیم را می‌توان از گونه مستنداتی محسوب نمود که تیزر آن نه تنها جذابیت به مراتب بیشتری برای بیننده دارد، فرصت بیشتری نیز برای انتقال محتوا در اختیار خواهد داشت. از این رو امید می‌رود مستندسازان دغدغه‌مند کشور با بهره‌مندی از تکنیک‌های حرفه‌ای و خلاقانه بتوانند نگاه موشکافانه خود را به شیوه‌ای مؤثرتر در برابر مخاطب قرار دهند.
نویسنده : مریم حجتی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.