به گزارش راه‌نوشت، سعید فرجی را بیشتر با عکس‌هایش می‌شناسند؛ عکاس بحران و مستندسازی که تاکنون به 15 کشور در 4 قاره جهان سفر کرده و روایتگر بحران‌های آن‌ها شده است. مستندهای «عکاسی زیر آتش»، «سفر به موگادیشو» و «میرزا جواد» از آثار اوست.
سعید فرجی در یک کارگاه آموزشی با نام «عکاسی زیر آتش» تجربیات خود از سال‌های عکاسی بحران را شرح داده که می‌توانید با مراجعه به بخش از امروز سایت عماریار به تماشای آن بنشینید.
برای دریافت این فایل آموزشی اینجا کلیک کنید.
درس ششم: عکس‌هایتان را به محصول رسانه‌ای تبدیل کنید
از همان دورانی که تازه با عکاسی آشنا شده بودم، عکس که می‌گرفتم و چاپ می‌شد، میرفتم مقوا می‌خریدم عکس‌ها را روی آن می‌‌چسباندم و می‌زدم روی دیوار. من اولین مجموعه‌ای را که عکاسی کردم، یک کتاب دست‌ساز درست کردم. سعی کردم خیلی هم خوشکل بشود. این کار به من یاد داد که یک روزی کتاب سومالی را چاپ کنم.
وقتی من آن کتاب دست‌ساز را درست کردم برای هر صفحه که باید چند تا عکس می‌گذاشتم فکر می‌کردم که چرا این عکس‌ها باید بیایند کنار هم. این یعنی این که ما داریم به درست کردن مجموعه فکر می‌کنیم. شما هم شاید عکس‌هایتان را که نگاه می‌کنید می‌گویید من کلی عکس خوب دارم ولی چرا هیچ اتفاقی برایشان نیفتاده؟ اگر این عکس‌ها را به صورت یک مجموعه دربیاورید هویت پیدا می‌کنند.
سعی کنید درباره‌ی عکس‌هایتان بنویسید، حتی یک پاراگراف. آدم ها دنبال قصه هستند. چیزی که خیلی از عکاس‌ها خبر ندارند، خبر ندارند که چرا عکس‌شان می‌ماند و دیده نمی‌شود؛ برای این که عکس به تنهایی کفایت نمی‌کند. عکس باید تاثیرگذار باشد و اگر تاثیرگذار بود و مخاطب به طرف آن جذب شد، اگر نتوانی درباره‌اش حرف بزنی باختی.
فایده‌ی دیگر نوشتن این است که هی باید فکر بکنید که چه چیزی بنویسم و چه چیزی دیده‌ام آنجا. بعد می‌بینید انگار این عکس به آن ربط دارد و آن به یک عکس دیگر و عکس‌ها زنجیروار به هم وصل‌اند.
خیلی موقع‌ها ما فقط تولید می‌کنیم که جز افسردگی برای‌مان چیزی ندارد. هزار تا عکس نگیرید، ده فریم عکس درست بگیرید، ده عکس که وقتی گرفتید دوربین را بگذارید کنار و شروع کنید با عکس ها زندگی بکنید و تبدیلش بکنید به یک محصول رسانه‌ای.
درس قبلی از این سیر:
زیر و بم‌های عکاسی بحران – درس پنجم: حوزه کاری خودتان را مشخص کنید
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.