به گزارش سایت راه‌نوشت، مستندسازی یعنی رونمایی سند. سندی که می‌توان به آن تکیه کرد و حرف و نظری را به پشتوانه آن محکم‌تر گفت. از همین رو است که فیلم مستند هم یک سند به شمار می‌رود و علی‌رغم اینکه شاید علاقه‌مندان چندانی در مقایسه با فیلم‌های داستانی نداشته باشد اما این فیلم مستند است که می‌تواند جریان‌ساز باشد و جریان‌سازی کند. مستند “نان‌گزیده‌ها۲” را به صراحت می‌توان از این دست اسناد طبقه‌بندی کرد.
فیلمی که با استناد بر آن، موضوعات مهم اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاست به چالش کشیده شده است. حاج محمد حسینی، نان‌گزیده‌های ۱ و ۲ را با نگاهی به مطالبات کارگران کارخانه هپکو اراک به تصویر کشیده است. او با انتخاب یک موضوع درست ولی گنگ و جنجالی از بین چندین پرونده کارگری دهه‌های اخیر، مستند خود را ساخته و بی‌شک موفق نیز شده است.
موضوع پرونده‌هایی که هم شاکیان و هم مجرمانش کارگران هستند. نان‌گزیده‌های ۲ در ادامه‌ی قسمت ۱ آن ساخته شده و به نوعی پیگیری مشکلات کارگران هپکو بعد از سه سال است و قسمت دوم این مستند سریالی از چارچوب کامل‌تر و پخته‌تری برخوردار است. حاج‌محمدحسینی به درستی سعی کرده است که مسئله اعتراضات کارگری اخیر را مورد کنکاش قرار دهد. خطاهایی که در این میان از طرف دستگاه‌های مختلف اجرایی و قضایی صورت گرفته و نه تنها مشکل را حل نکرده بلکه وضعیت را بغرنج تر نیز کرده‌اند.
“نان‌گزیده‌ها” را نمی‌توان بدون قضاوت شخصی دید. عدالت مقوله‌ای است که دغدغه‌ی آن برای عموم مردم قابل لمس است. برای همین همزادپنداری و همراهی بیننده تا آخر داستان با کارگران است.
کارگردان با قاب‌بندی‌های مناسب بویژه نماهای بسته از دست‌های کارگران که نماد کسب روزی حلال است به بیننده این پيام را می‌رساند که این دست‌ها منتظرند تا یکبار دیگر در خدمت چرخه‌ی اقتصادی کشورشان باشند و چشم‌هایی که نگران به آینده دوخته شده‌اند.
سکانس‌های پایانی که با اخبار نسبتا خوش همراه است به بیننده این نوید را می‌دهد که در یک جامعه قاعده‌مند و دینی کسانی که باید مراقب چنین اهداف و ارزش‌هایی باشند خود مردم هستند و لاغیر.
نویسنده: اعظم وایانی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.