به گزارش سایت راه نوشت، روستا، ازدواج، شهر، پرورش مرغ و خروس و سبزی، تربیت فرزند، خیاطی، حمله متجاوز، مقاومت، جانباز شدن دختر، استقامت، چایخانه اهواز، شهادت ابراهیم، استقامت، همچنان حضور فعال در پشتیبانی جنگ، مجروحیت چندین‌باره اسماعیل، استقامت، شهادت اسماعیل، استقامت، همچنان حضور فعال در پشتیبانی جنگ، بیماری همسر، استقامت، پایان جنگ، آغاز جنگ، مرغداری، پرورش ماهی، ترویج و تشویق جوانان به کار، استفاده از تمام آبرو و اعتبار خود برای تسهیل‌گری تولید و جنگ همچنان ادامه دارد…
از دیشب که با بانو عصمت احمدیان آشنا شده‌ام، اینها واژه‌هایی هستند که در ذهنم مرور می‌شوند. واژه‌هایی پراکنده با اشتراک در یک مفهوم کلان؛ آرمان، مجاهده و استقامت. فراز و نشیب زندگی این بانو تقابل دو پدیده، دو شخصیت، دو سبک زندگی و دو استعاره را روشن می‌کند؛ چشمه و مرداب… و بانو، چشمه است. همان چشمه‌ای که تشنۀ لبان حقیقی فرهنگ و اقتصاد و سیاست را می‌تواند سیراب کند و از گنداب مرداب‌ها نجات بدهد.
هیچ کس منکر آب نیست، این چگونگی به‌دست‌آوردن آب است که همه‌چیز را مشخص می‌کند. انتخاب میان چشمه و مرداب را نباید دست کم گرفت. این انتخاب، همۀ زندگی ما را در بر گرفته. انتخاب میان عزت و ذلت است، انتخاب میان استقلال و وابستگی، انتخاب میان هویت و بی هویتی، انتخاب میان متأثر کردن و تأثیرگرفتن، انتخاب میان تولیدکننده‌بودن و مصرف‌کنندگی. باید از این انتخاب نوشت و گفت و فریاد زد.
در جنگ با جبهه باطل، چشمه‌بودن یعنی چه؟
تولیدکننده و ارزش‌آفرین. نمی‌توان تولید نکرد، ولی تحت تاثیر دیگران هم نبود. این مسأله در اقتصاد به خوبی و به صورت عینی درک می شود؛ یا گندم و مرغ را خودمان تولید می‌کنیم یا مجبوریم وارد کنیم.
همین استعاره را وارد عرصه فرهنگ کنیم. یا آن‌قدر از غنای فرهنگی برخورداریم که ارزش‌های فرهنگی را ما تولید و تعیین می‌کنیم یا ارزش‌های دیگران را می‌پذیریم و ارزش‌های بیگانه در زندگی‌مان جاری می‌شود. این خصلت است که استقلال فرهنگی و اقتصادی و سیاسی را می‌تواند به ارمغان بیاورد.
فعال و اثرگذار. طبیعتاً وقتی اهل تولید شدی، می‌توانی فعالانه زمین‌های اطراف را تحت تاثیر قرار بدهی. هر قدر آب مرداب، به راحتی تحت تاثیر قرار می‌گیرد و رنگ می‌پذیرد، چشمه اثرگذار است و به این راحتی تحت تاثیر شرایط بیرونی قرار نمی‌گیرد و استقامت می‌کند.
بانو عصمت، با این روحیه است که می‌تواند سرسختانه بجنگد و تاب بیاورد. می‌تواند شهادت و جانبازی فرزندانش را ببیند و از پا نیفتد و استقامت کند.
اهل حرکت و رشد. مرداب ممکن است آبش زیاد شود، اما خودش حرکتی نمی‌کند. چشمه هرقدر هم که در خشکسالی‌ها آبش کم شود و حجم آبی که به چشم می‌آید کمتر از مرداب شود، اما می‌جوشد و راهش را پیدا می‌کند.
می‌تواند سنگ را سوراخ کند و راه باز کند. می‌تواند به جاهایی برسد که هیچ‌وقت پای مرداب به آن نرسیده.
باید قدر بانو عصمت را دانست. بانو عصمت، گمشدۀ سبک زندگی زن و مرد انقلاب اسلامی است. بانو عصمت، خودش نشان استقلال فرهنگ این ملت است. نشان استقامت این ملت است.
باید تقدیر کنیم از بانو عصمت، نه صرفاً به‌خاطر کارآفرین بودن، نه برای تولید ماهی و مرغ، بلکه برای تولید ارزش‌هایی که نمی‌گذارد یک ملت سر خم کند جلوی بیگانه.
برای پایمردی در سبک زندگی جنگی و مجاهدانه که جنگ‌های متوالی و جبهه‌های متعدد را خوب درک می‌کند و دشمن را خوب می‌شناسد. باید بانو عصمت را قدر دانست که نشانه‌ای باشد برای سازندگی انقلابی تا نسخه‌های تکنوکرات‌ها در سازندگی غالب نشود.
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.