به گزارش راهنوشت، جلیل سامان را معمولا با سهگانهی تاریخی ارمغان تاریکی، پروانه و نفس میشناسند؛ نویسنده و کارگردانی که این اواخر از او سریال زیرخاکی روانه آنتن شده است.
جلیل سامان که در آثارش فیلمنامهنویسی را هم انجام میدهد، در جلسات آموزش فیلمنامهنویسی که در مدرسه سینمایی عمار برگزار شده به نکات مهمی در رابطه با دنیای اشاره میکند که در این مطلب به برخی از آنها میپردازیم.
شما علاقهمندان میتوانید جهت تهیه فایلهای آموزش فیلمنامهنویسی جلیل سامان به سایت عماریار مراجعه کنید.
درس سوم: هنر قصهگویی، وجه تمایز فیلمنامهنویس از دیگران
در میان هنرهای مختلف، قصهگویی از همه قویتر است. در واقع میتوانیم بگوییم بین هنرها داستان قدرت فائقه را دارد، داستانگویی قدرتمندتر است و تعداد بیشتری از آدمها را با خودش همراه میکند.
قصه ها و داستانها جدا از زندگی ما نیستند و از دل همین روابط خانوادگی و اجتماعیمان بیرون میآیند. مثل قصههای مادربزرگها، یا انسانهایی که در قدیم دور آتش جمع میشدند و قصهها و خاطرات خود را تعریف میکردند؛
یکی از آنها از آخرین شکار آهویش در جنگل میگفت، و دیگری از روبرو شدنش با شیر. این داستانها را گاهی آنقدر جذاب تعریف میکردند که دوستانشان را تحت تأثیر قرار میدادند.
اصولا یک فیلمنامهنویس باید قصهگوی خوبی باشد، قدرت اقناع داشته باشد و برای جذب مخاطب، در بازگو کردن قصهاش اغراق و تخیل کند؛ مانند شکارچی که میداند چطور دوستانش را هنگام تعریف کردن ماجراهایش، شکار کند و اثرگذار باشد.
شما به عنوان فیلمنامهنویس باید وقتی در جمعی قرار میگیرید، ماجرایی برای تعریف کردن داشته باشید و هنر داستانگویی را بلد باشید.
بخشی از عطش ما و مخاطب به داستانگویی و گوش دادن به داستان، جنبهی سرگرمکننده آن است؛ اما این علاقه یک بخش دیگر هم دارد و آن نظم دادن به این دنیای پرهرج و مرج اطرافمان است.
اینقدر در اطرافمان آشفتگی و بیعدالتی میبینیم که به دنبال تعریف مفاهیم و راهحل ساده میگردیم که سریع بدانیم چه کاری از دست ما برمیآید؛ وقتی خانوادهای را میبینیم که در خیابان زندگی میکنند، با خود میگوییم برای اینها چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟ من کجای این ماجرا هستم؟
علم شاید بگوید تقصیر خودشان هست، فلسفه این معضل را ریشهیابی میکند، دین میگوید به آنها کمک کن، اما یک هنرمند از زاویه دید خودش که میتواند دین، علم یا فلسفه باشد، در قالب یک داستان، نظم جدیدی به آشفتگی ذهن ما میدهد و این موضوع باعث میشود ما نسبت به این ماجرا یک نگاه جدید و برخورد متفاوت پیدا کنیم.
در واقع داستان بر نوع نگاه مخاطب به دنیا تأثیر میگذارد و به او الگو ارائه میدهد و این الگوها در ناخودآگاه مخاطب تأثیر میگذارند …
درس قبلی از این سیر:
چگونه فیلمنامهنویسی را شروع کنیم؟ / درس دوم: داستانگویی، ابزاری قدرتمند برای ساخت زندگی بهتر
درس بعدی از این سیر:
چگونه فیلمنامه نویسی را شروع کنیم؟ / درس چهارم: فیلمها به زندگی آدمها شکل میدهند