به گزارش سايت راه نوشت، مستند «بر بال ابرها» به نویسندگی و کارگردانی حسین مسرور درباره آقای جمشید شفقتی به‌ورز و عضو تیم سیّار مرکز بهداشت و درمان شهرستان تالش ساخته شده است.
از ابتدای مستند، مخاطب با آقای شفقتی و حرفه سخت او آشنا می‌شود.
فردی که مشکلات و سختی‌ها را به جان می‌خرد تا بتواند با عبور از مسیرهای صعب العبور به مناطق محروم و روستاهای دور افتاده شهرستان تالش برود و به مردم این مناطق خدمات بهداشتی و درمانی برساند.
خدماتی از جمله رساندن دارو به بیماران و واکسیناسیون اطفال. آقای شفقتی با جان دل برای مردم قدم بر می‌دارد و در هر شرایط آب هوایی از خدمت رسانی به آنها دست نمی‌کشد.
او شرایط محرومان منطقه را درک می‌کند زیرا مادر خودش نیز به علت محرومیت و فقدان پزشک در سال‌های دور درگذشته است.
فیلم به لحاظ محتوایی پُر معنا و مفهوم است و در کنار نشان دادن برخی از محرومیت‌های مردم در روستاهای دور افتاده کشور، ایثار و تلاش افرادی چون آقای شفقتی را نیز به تصویر می‌کشد.
با همه این تفاسیر آنچه که شاید برای مخاطب این اثر خسته‌کننده باشد ساختار ضعیف آن است. ریتم کند و یک‌نواخت اثر از ابتدا تا انتها به چشم می‌خورد و فیلم، هیچ فراز و فرودی ندارد و به لحاظ خط روایی دچار نقص جدی است.
تصویربرداری و نورپردازی‌ها نیز به لحاظ بصری ضعیف، ملال‌آور و سرد است و باعث خسته شدن مخاطب می‌شود.
با توجه به اینکه آقای شفقتی با زبان بومی و محلی با مردم روستاها سخن می‌گوید در برخی قسمت‌های اثر، از زیرنویس و ترجمه خبری نیست و مخاطب غیربومی ناگهان دچار گنگی و سردرگمی می‌شود.
با توجه به نکات ذکر شده، روح بزرگ و پر محتوای این اثر در کالبدی سرد و ضعیف قرار گرفته که می‌توانست با پرداخت بهتر و شخصیت‌پردازی دقیق‌تر از آقای شفقتی و به‌عبارتی قهرمان داستان، مستندی قوی‌تر و جذاب‌تر خلق کند.
یادداشت نعیمه شکوهی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.