به گزارش سایت راه نوشت، «دیوانگی» مستندی روایتگر و جستجوگر است . فیلم با معرفی کاراکتر اصلی واستفاده از طنز در به کارگیری تصاویر شروع می شود.
از کودکی تا کلاسهای کنکور، قبولی درکنکور سراسری با رتبه دوم کشوری و ورود به دانشگاه صنعتی شریف که آرزوی هر جوانی است .
قصه فیلم دغدغه مردم عادی کشور ماست. قبولی فرزندانشان در کنکور سراسری و رفتن به دانشگاه !
اما محمد صادق تصویر دیگری از دانشگاه درذهنش دارد و توقع دارد که محیط دانشگاه با دبیرستان تفاوت داشته باشد. او به آینده نگاه می کند .به جایگاه شغلی مناسب ، نه نمره و مدرک گرفتن .
ذهن پرسش گر محمد صادق ، او را به سمت تحقیق هدایت می کند .
او به دنبال الگویی می گردد که راه آینده اش را پیدا کند . محمد صادق با مشاور کنکورش گفتگو می کند . مشاور فرق تئوری و عمل را برایش توضیح می دهد . و پس از آن در گفتگو های مختلف با دانشجویان سالهای بالاتر ، با حرف های تازه ای آشنا می شود .
محمد صادق توقع دارد که دانشگاه به او مهارت کارکردن یاد بدهد !

مستند دیوانگی
فضای فیلم بصورت میز گفتگو در دانشگاه ادامه می یابد اما نوع گفتگو از حالت مستند خارج شده و توانسته فضایی را رقم بزند تا مخاطب همراه با فیلم شخصیت قصه را دنبال کند.
” آدم باید در زندگی شجاع باشد . آدم باید در زندگی زنده باشد نه مرده ” ! .
محمد صادق یادمی گیرد که باید به دنبال هدف بزرگتری باشد و از “دیوانگی هایش” لذت ببرد .!
فیلم دیوانگی از ابتدا تا پایان پرسشگر است .شخصیت فیلم با آدمهای مختلف آشنا می شود و از آنها سوال می پرسد .اما در انتهای فیلم به این نتیجه می رسد که : شاید به جای دنبال جواب گشتن ، به دنبال یک سوال باشد!
رفتن در مسیری که همه عاقلانه می دانند ؟ یا قدم زدن در مسیر دیوانگی ؟
دیوانگی شروع خوبی دارد ، معرفی شخصیت ، چرخش دوربین در زاویه 360 درجه تعلیق زمان را به خوبی نشان می دهد .
نویسنده متن از کلمات ساده و درعین حال مهمی برای روایت داستان استفاده کرده است .
گوینده متن از لحن خوبی برخوردار است و نوع گویشش صمیمی و ساده است . دکوپاژ های کارگردان نقص هایی دارد، اما فیلمبرداری از پلان های فراوان و متنوع و موضوع متفاوت فیلم باعث می شود که نقایص زیاد به چشم نیایند . تدوین فیلم مطلوب است و کاراکتر فیلم چهره ی شیرین و متفاوتی دارد .
در کل فیلم دیوانگی از نظر محتوا در درجه عالی قرار دارد و به موضوعی پرداخته است که در نوع خودش کمتر دیده شده است و تماشایش را می توان با افتخار پیشنهاد داد.
یادداشت : امیرحسین صارمی
