دقت کردید که دیگر سگ فحش نیست! دیگر به کسی نمیشود گفت اخلاقت سگی است! باورتان میشود الان کسانی هستند که افتخار میکنند پدرِ سگ یا مادرِ سگ هستند!
به گزارش راهنوشت، مستند دومینو را باید دید. فیلمی که یک استحاله نامحسوس فکری را درارتباط با فرهنگ بومی، ملی و اعتقادی ایرانیان به تصویرکشیده. نمایشی از دگردیسی ذهنی نسل جوان در مواجهه با واژه سگ و نقش جدید آن.
این مستند سعی کرده به موضوعی بپردازد که بخشی از سبک زندگی تعدادی از هموطنان شده است. اگر چه در بخشهایی از نریشن ها سوگیری تحلیلی دیده می شود و درکل مستند، جای خالی صحبت های حامیان واقعی و اعضای ثمنهای موفق در این حوزه خالی است ولی با این حال موفق میشود درگیری ذهنی و دغدغه موضوعی برای بیننده خود ایجاد کند.
ملکیپور کوشیده است تا تغییرات تفکر نسلهای دهه 70 به بعد را در مواجهه با نگهداری از سگ بررسی و نتیجهگیری را به مخاطب خود واگذار کند و با بهره بردن از نگاه کارشناسی و علمی دامپزشکان و فعالان محیطزیست به نوعی این رفتار فرهنگی نوپا را به چالش میکشد.
حمایت یا زندانی با نام بهشت؟
آنچه مسلم است دومینو ابعاد تازهای در مورد نگهداری حیوانات خانگی به ویژه سگ ها نشان میدهد؛ اینکه پیامدهای یک رفتار به ظاهر فردی چگونه به محیط اجتماعی و حقوق عامه مرتبط میشود و درنهایت این سوال برای بیننده پیش میآید: حدود تعریف شده برای به بند کشیدن مخلوقی دیگر تا کجاست؟ رفتارهایی از این دست در قبال حیوانات، حمایت و مهربانی حساب میشوند یا ترسیم زندانی با نام بهشت؟!؟!؟
مستند نشان میدهد که حامینماها علیرغم شعارهای پر طمطراق، هیچ اطلاع درستی از دنیای حیوانات ندارند و در عمل نمیتوانند به خواسته های فطری و غریزی حیوان پاسخ دهند؛ به جای او تصمیم میگیرند و به جای او زندگی میکنند!!
انتخاب پرسش یکی از کارشناسان که می پرسد «آیا چنین حامیانی حاضرند جای خودشان و حیوانشان عوض شود؟؟» پایانبندی مناسبی است چرا که همه می توانند جواب مشخصی داشته باشند اما بسیاری از افراد از گفتن جواب خود وحشت خواهند داشت .
بدیهی است محیطزیست ایران به مستندهایی از این دست بیشتر نیاز دارد تا ضمن حمایت از حامیان واقعی و گروههای مردم نهاد آگاه، به حفظ گونههای مختلف زیستی ایران به دست خود مردم دست یابد.
نویسنده: اعظم وایانی