به گزارش راه‌نوشت، بیرو و سوژه‌اش همه آن چیزی است که از سینما می خواهیم، سینما و قهرمانی که بشود آن را حس کرد.
بیرو با تمام ضعف هایش در فیلمنامه و حتی لنگ زدن هایش در کارگردانی اما فتح باب خوبی است، فتح بابی که عباس‌میرزایی از پس آن بر آمده.
سینمای ایران سال ها از چنین سوژه هایی دور بوده و خرق عادت بیرو و پرداخت به یک قهرمان معاصر از جنس ورزشی اش یک اتفاق بزرگ است که می شود رفتن به سراغ آن را ایستاده تشویق کرد.
همچنان منتظر تماشای قهرمان‌های واقعی خواهیم ماند.
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.