به گزارش راه‌نوشت، همواره آثاری با درون مایه شهدایی ،مخاطبان خاص خودرا دارد ولی وقتی این آثار با مایه هایی چون مدیریت جهادی ،مدیریت بحران ،خودباوری و خوداتکایی عجین میشود ،میتواند مخاطبان خاص را هم به خود جذب کند.
آنچه که تاکنون در مورد شهدا ساخته شده است محتوایی شبیه به هم داشته ،ابتدائش تولد و انتهایش شهادت ومیانه آن بخشی از عملکردو توانائیش که گاها از او سوپرمنی نشان میدهد که مخاطب فکر میکند نمی تواند مثل او بشود.
ساخت فیلمهایی در قالب فیلم “منصور” که داستانش از میانه راه زندگی شهید شروع و با شکستن ساختارهای موجود در آثار شهداء و فاصله گرفتن از کلیشه های رایج برقاب تصویر نشست کمک کرد تا مخاطب شهید را از زاویه دید دیگری ببیند.
عمدتا فیلمها میتواند اسلوب زندگی مخاطب را تغییر دهد وبه وادیهای خیر وشر هدایت کند.
اگر هرآنچه که در باره شهداء ساخته میشود به دور از اغراق و تعصب بتواند شهید را معرفی کند ،جوانان و نوجوانان و ….مسئولین در میابند که شهداء هم انسانهای عادی بوده اند که توانسته اند با اعتماد به نفس خود و باور داشتن به توانمندیهای اطرافیان ، ناممکنها را ممکن کنند.
یکی از معضلات اجتماعی /اقتصادی و فرهنگی عصر حاضر عدم اعتماد به نفس و نوآوری مسئولین است که خود رادر قید وبند دستورات کلیشه ایی محصور کرده اند که بالادستیها صادر کرده اند و این فرهنگ به عامه مردم سرایت کرده است. ساخت فیلمهای مثل “منصور” میتواند به مخاطب بقبولاند که میشود “فرمانبر ” بود ولی شجاع ،بی باک و صادق هم بود.
میشود “فرمانده” بود ولی به توانایی زیردستان هم اعتماد کرد، “تحریم”را دید ولی همتی بلند داشت، در مقام “پاسخگویی باشی ،ولی دستوراتی که سد راهند را وحی منزل ندانی و……
سینما به عنوان مهمترین ابزار رسانه‌ای میتواند برای معرفی شخصیت‌هایی مثل “منصور ستاری” در الگو دهی مناسب به مدیران و مردم خصوصا جوانان در عصر حاضر وآینده نقش کلیدی داشته باشد و اگر نتواند به دور از کلیشه های جاری، سبک زندگی شهداء را از طریق این نوع آثار منتقل کند در آینده نه چندان دور نسل‌های آینده نه شهید را میشناسند نه فرهنگ شهادت را.
“شهداء را صادقانه آنگونه که بوده اند روایت کنید”
راستی، سهم شهداء از تاریخ ۴۲ ساله سینمای بعد از انقلاب چقدر است ؟
نویسنده: اکرم حیدری
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.