به گزارش راهنوشت، بسیاری از بازیگران در سنین میانسالی و با درخشش در یک فیلم توانستند فعالیت هنری را آغاز کنند.
از رضا ناجی که با بچههای آسمان و آواز گنجشکها به یک چهره شناخته شده تبدیل شد و در حالی که 46 ساله بود توانست خرس نقرهای برلیناله – مهمترین جایزه بازیگری سینمای ایران تا آن زمان – را به دست آورد، تا فرید سجادی حسینی که با بازی در فیلم فروشنده اصغر فرهادی در سن 66 سالگی وارد سطح حرفهای بازیگری شد و بعد از آن نیز توانست جوایز سینمایی هم کسب کند.
این اتفاق برای محسن قصابیان نیز صادق است.
قصابیان نیز هر چند از سال 69 وارد دنیای تئاتر شد و سالها به عنوان بازیگر و کارگردان در این عرصه فعالیت داشته است و هر چند که سبقه و سابقهای جدی در عرصه تئاتر دارد، اما بیشک حضورش در مدیوم سینما و بازی در نقش یکِ فیلم سینمایی منصور در جشنواره سی و نهم فجر یکی از نقاط عطف کارنامه کاری او خواهد بود.
فیلمی که به قصابیان شانس ایفای نقش یکی از قهرمانان دفاع مقدس را داد تا او نیز با ارائه یک بازی باورپذیر و نمایشی درست و به اندازه از یک قهرمان ارتشی منضبط، قاطع و البته مهربان خود را – که البته سوابق متعددی در سالهای اخیر به عنوان بازیگر سینما و تلویزیون دارد – به عنوان یک بازیگر جدی در جشنواره سی و نهم معرفی کند.
قصابیان در منصور نقش پدر را با ظرافتهای مهربانی آن و نقش فرمانده قاطع را با جزئیاتی ناظر به قاطعیت و جدیت به درستی ایفا میکند و ترکیب درست این دو اتمسفر موجب نمایشی مطلوب از او شده است.
دقت کنید که ایفای نقش یک شهید نامدار ظرفیتی است که حتی برای شهاب حسینی هم فرصتی مغتنم بود که محبوبیت بیشتری در تودههای مردم برایش بسازد و پیش از قصابیان نیز این فرصت در اختیار هادی حجازیفر ( یک کارگردانِ تئاتری دیگر در سن 39 سالگی) در ایستاده در غبار قرار گرفت و ایفای نقش بسیار خوب او هم باعث اضافه شدن یک بازیگر جدی به سینما شد.
امسال هم فرصت ایفای نقش یک قهرمان برای محسن قصابیان در سن 41 سالگی در نقش شهید ستاری به وجود آمده است.
با بازیای که ما از او در منصور دیدیم احتمالا در سالهای پیش رو بیش از حالا نامش را در سینما بشنویم؛ بعید نیست سرنوشت محسن قصابیانی منصور چیزی بشود مثل هادی حجازیفرِ ایستاده در غبار. قطعا بزرگترین ویژگی منصور بازی درخشان قصابیان است.
نویسنده: علی مرادخانی، خبرنگار فرهنگی و مجری تلویزیون