شکست حضور خوانندگان در دنیای سینما – سودای شهرت بازیگری و سقوط آزاد

به گزارش راه‌نوشت، به بهانه حضور پررنگ خوانندگان در آثار سینمایی و سریال‌های این روزهای شبکه نمایش خانگی و حواشی پدید آمده، این سؤال پیش می‌آید که حضور تعداد زیادی از خوانندگان با چه توجیهی از سوی تهیه کنندگان انجام شده و چقدر به فروش و دیده شدن این آثار کمک کرده است.

خوانندگانی که با کوچکترین دانش بازیگری جلوی دوربین می‌روند و پس از یک جو سازی رسانه‌ای در ابتدای کار و رونمایی از کار مخاطب را با ضعف در بازیگری دل زده می کنند.

رضا یزدانی؛ پرکارترین و معلق در طبقه وسط

رضا یزدانی شاید به واسطه دوستی اش با علی اوجی توانسته در تعداد زیادی اثر سینمایی مثل متروپول، حکم، رییس که از آثار مسعود کیمیایی‌اند ایفای نقش کند.

او بیش از 5 همکاری با مسعود کیمیایی در کارنامه اش دارد و از این لحاظ شاید حتی پر افتخار ترین خواننده بازیگر باشد، او که به تازگی در سریال میدان سرخ هم ایفای نقش کرده علی‌رغم گریم جذابش، به خوبی از پس از ایفای نقش خود بر نیامده است و شکست این فیلم در جذب مخاطب نیز گواه همین موضوع است.

سیروان و زانیار خسروی شاید بهترین!!

برادران خسروی هم که کار خود را با ایفای نقش های کوچک آغاز کردند، در فیلم حرفه‌ای به عنوان بازیگران اصلی حاضر شده اند، حضوری که به دیده شدن فیلم در همان ابتدا کمک کرد اما رفته رفته این دو برادر خواننده نتوانستند به خوبی به ایفای نقش بپردازند و با وجود این که شاید از بقیه خوانندگان بهتر بازی می کنند اما در مجموع عملکردی ضعیف داشتند.

امیر مقاره؛ بدترین بازیگر

امیر مقاره که کار خوانندگی‌اش را با گروه ماکان بند آغاز کرد، این روزها در سریال جزیره ایفای نقش کرده است. سریال جزیره بازی خوب بسیار کم دارد و امیر مقاره شاید بدترین بازیگر این سریال باشد، حرکات چهره و بازی بدنش در قسمت اول سریال جزیره انتقادات زیادی را علیه این خواننده برپا کرد، تا جایی که انتقادات طرفدارانش را نیز به همراه داشت.

آرش عدل پرور، پرحاشیه ترین و بازیگر فیلمی شسکت خورده در گیشه

آرش عدل پرور که نخستین کار خود را به اسم «حکم تجدید نظر» با یک اینفلوینسر اینستاگرامی آغاز کرد، این فیلم که به نظر برخی از منتقدان فیلم بدی است علی رغم بهره گیری از این بازیگر در گیشه فروشی معادلی فروش دو شب کنسرت داشته است.

با روند رو به رشد حضور خوانندگان در عرصه بازیگری احتمالا در آینده باز هم شاهد آن باشیم، حضوری که شاید تهیه کنندگان گمان می کردند یک بازی برد برد باشد، اما آن چنان که پیش بینی هم می کردند نبود.

نویسنده: علی رنجکش