به گزارش راه نوشت، غلامرضا میر حسینی، یکی از اعضای شورای صدور مجوز، درباره کیفیت سریال های شبکه نمایش خانگی صحبت کرد.
غلامرضا میرحسینی دبیر شورای محتوایی صدور مجوز تولیدات حرفه‌ای، گفت:«متأسفانه در دولت قبل و وزارت ارشاد قبل شاهد نوعی قصور و مسامحه و خنثی گرایی و بی تفاوتی نسبت به سریال‌های شبکه خانگی بودیم. مجوزهایی به آثاری دادند که نباید داده می‌شد.»
لحاظ نشدن اصولی ترین ارزش ها
او ادامه داد:«در برخی فیلمنامه‌ها اساسی‌ترین اصول و ارزش‌ها لحاظ نشده!! مهمترین اینها حفاظت از کیان خانواده اعتقادات و باورهای جامعه،امنیت ملی، انسجام، همبستگی و وحدت ملی است.»
میر حسینی در ادامه صحبت هایش گفت:«آثاری که خشونت افراطی و غیرضروری دارد و یا استفاده ابزاری از زن برای جذابیت‌ها را به کار گرفته یا آثاری که هنجارشکنی‌ها و قبح‌شکنی‌هایی در بر دارد که ضربه‌اش مستقیم و غیرمستقیم به مخاطب برمی‌گردد. تصویر ارائه شده از جامعه ایران در اکثر این آثار مملو از آسیب اجتماعی و گناه و جرم و جنایت است.
البته آسیب‌ها و خطا و مشکل در کشور وجود دارد اما بیان این آسیب‌ها با هدف آگاه کردن مسئولان و هشدار دادن به مخاطب و ارائه راه حل مقدس و ارزشمند است اما خیلی از اینها متأسفانه هدفشان ارائه تصویر سیاه و غیرواقع از جامعه است که این اشکال دارد.
من مخاطب بعد از مدتی هر آنچه را که در اطرافم می‌بینم یاس و ناامیدی، پلیدی، پستی و کلاهبرداری است. انسان در ادامه و به مرور دچار نومیدی، یاس نسبت به سرنوشت خود و جامعه‌اش می‌شود و درنهایت خو‌ش‌بینی به فردی بی‌تفاوت و خنثی تبدیل می‌شود. سریال‌های خوب بد جلف، قورباغه، سیاوش، ملکه گدایان و ممنوعه از این حیث مورد بررسی قرار گرفته‌اند و چنین نتایجی را داشته‌اند.»
انتقام در سریال های امروز
درباره بخشی دیگر از مفاهیمی که این سریال‌ها منتقل می‌کنند، توضیح داد:«این است که خود فرد باید برای گرفتن حق خود اقدام کند و قانون نمی‌تواند حق او را بگیرد.مثال این سریال‌ها در این تحقیقات قورباغه و سیاوش بوده. یا جامعه‌ای که امید به اصلاحش نیست و پر از فساد و درد است در سریال‌هایی مثل هیولا، می‌خواهم زنده بمانم، قورباغه است. جامعه‌ای که در این سریال‌ها تصویر شده است غیرواقعی و اغراق شده است.»
آنچه که قبح‌زدا باشد، نباید در سریال‌ها به کار رود. مثلاً بر اساس همین تحقیقی که مثال زدم زنان در زخم کاری اکثراً طماع،اهل وسوسه،خشونت بودند. درحالیکه این غالب زنان در جامعه ما نیست. مثلاً زنی را در سریالی رئیس باند مافیایی قرار می‌دهند که ما در عمل نداریم ولی شاید در تخیل و فانتزی بتوان تصور کرد. با این حال اگر در فیلمنامه چنین زنی را داریم باید چند برابر او زنانی داشته باشیم که اهل خانواده و پایبند به اصول هستند.
قتل در سریال های شبکه نمایش خانگی
او در مورد قتل در این آثار هم توضیح داد:«در مورد قتل هم باید تاکید کرد قتل نفس حرام است و حالا عده‌ای شیوه قتل را هم با جزئیات نشان می‌دهند اینگونه چه بلایی بر سر مخاطب و اگر نشان داده می‌شود که قتلی صورت گرفته است باید مکافاتش را ببیند و از طرفی هم نیازی نیست نحوه قتل را به صورت جزئی نمایش دهند. وقتی این قتل‌ها را به تکرار نمایش می‌دهند قبح آن ریخته می‌شود و دیگر مخاطب حساسیتی به آن نشان نمی‌دهد.»
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.