به گزارش راه‌نوشت، «دهه هشتادیا» ساخت سازمان‌های پرطمطراق حزب‌اللهی با پشتیبانی‌های فراوان بیش از یک هفته دوام نیاورد؛ اما «سلام فرمانده» از متن جامعه و خودجوش رویید و سرود ملی شد!
این یک اتفاق نیست و مثل دو سبک معماری در متصدیان فرهنگی است و جای تامل بسیار دارد:
*دهه هشتادیا، نماد:
- طبقه مرفه حزب‌اللهی و لاکچری لایف آنور آبی!
- با پذیرش «دین عصری»: با لوکیشن گیم‌نت و دیگر نمادهای جهانی‌سازی آمریکایی، صرفاً با چاشنی تمِ محرمی! تزریق شهوت شهرت و سلبریتی بازی و … !
- تنزّل از تشیع نهضتی به تشیع لمپنی: استفاده از تمِ امام حسین(ع) برای حال کردن! تولّی در حد پروفایل و تبری در حد بلاک! حتی تنزل دادن «انتقام سخت» به گل جبرانی فوتبال!
*سلام فرمانده، نماد:
- متن مردم و اکثریت شهر و روستای ایران!
- دنبال «عصر دینی»: لوکیشن جمکران و انتظار امامی که بدون او «دنیا معنایی نداره» و با او «دنیامون بهاره!» ارزش «مثل سربازای گمنام خادمت بشم!» و …
- تشیع نهضتی، با زبان فطرتی که کهنه نمی شود. سخن از «عهد»، «قیام»، «تفدیه»، آرزوی سرداری و سربازی و علی بن مهزیارِ قدیمی!
نویسنده: حجت‌الاسلام محسن قنبریان
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.