به گزارش سایت راه نوشت، مستند امتحان مستندی آرشیوی از سجاد ریاحی و تهیه کنندگی سازمان اوج است که تلاش دارد تا نگاهی تاریخی به ماجرای انتخاب میر حسین موسوی به عنوان نخست وزیر در دور دوم ریاست جمهوری آیت الله خامنه ای در دهه 60 داشته باشد و و همچنین ماجرای یکی از خطبه‌های آیت الله خامنه ای در نماز جمعه و حواشی پدید آمده پیرامون آن و رد و بدل شدن نامه میان امام خمینی (ره) و رهبری را بازخوانی کند.
در خلاصه این مستند آمده است: «رهبر انقلاب در امتحانات الهی چگونه عمل می‌کنند؟ پاسخ این سؤال را می‌توان در ماجرای پیچیده اختلاف نظر آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت با میرحسین موسوی نخست وزیر که منجر به ورود امام خمینی (ره) و مخالفت ایشان با آیت‌الله خامنه‌ای شد جست‌و‌جو کرد.»
در مستند آرشیوی پژوهش نقش مهم و اساسی در غنای اثر دارد ، این پژوهش هم می تواند در حوزه تصویری و یافتن تصویر ناب و مرتبط دارد و هم می تواند پژوهش در رابطه با سوژه باشد.
اما نکته مهم پس از پژوهش مبحث درام است که باید مواد خام پژوهش در آن بستر قرار گیرند تا مخاطب با رضایت پای مستند بنشیند اما متأسفانه مستند امتحان از آن دست مستندهایی است که نه پژوهش درست و حسابی دارد و نه توانسته آن پژوهش را در قالب درام به مخاطب عرضه کند؛ البته تنها نقطه قوتش همان صدای تکراری ناصر طهماسب است.
مستند قرار است که اطاعت آیت الله خامنه ای نسبت به نظر امام خمینی را به یاد مخاطب بیندازد، اما سؤال هایی در ذهن مخاطب ایجاد می کند
چرا امام خمینی (ره) آن گونه اصرار به نخست وزیری میرحسین موسوی داشت و با توجه به این که می دانستند فضای جامعه و این که دستورات و نامه های شان تا چه میزان در جامعه نفوذ می کنند نامه هایی مکرر در جهت انتخاب میر حسین موسوی به عنوان نخست وزیر دادند، در حالی که پیش از ریاست جمهوری و در پاسخ به امتناع رهبری از ریاست جمهوری به او وعده داد بود که در انتخاب نخست وزیر مخیر است؟
مخاطب متوجه نمی شود که در طول این چند هفته از وعده ای که امام خمینی (ره) به آیت الله خامنه ای داد چه اتفاقی می افتد که علناً نامه ای برای نخست وزیر شدن میر حسین می دهد، آیا یک صحبت محسن رضایی کافی بود؟
همین مسئله که پایه و اساس مستند را شکل داده نیاز به تحقیق و پژوهش بیش از پیش داشت تا در انتها مخاطب بتواند از جوانب مختلف آن روزهای تاریخی آگاه شود و در این میان جای خالی مصاحبه و رجوع بیشتر به تاریخ شفاهی و کتب خاطرات نیز می توانست بر غنای پژوهش این مستند بیفزاید.
مسئله اینجاست که درام قضیه آن چنان که باید و شاید پرداخت درستی نمی شود و ببیننده اسیر التهاب آن قصه و آن واقعه نمی شود، گویی که مخاطب تا انتها منتظر باشد تا قصه و درام آن آغاز شود.
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.