به گزارش راه‌نوشت، به اندازه تک تک آدم‌ها راه برای رفتن و رسیدن هست …
معمولا عادت کرده‌ایم به قالب‌گیری همه‌ی انسان‌ها در یک چهارچوب خودساخته که به جای اصل معرفی‌اش می‌کنیم و از آن دریچه قطعاً اصل‌ها محدودیت‌آور تلقی می‌شوند.
«پنجره آبی» یک مستند ۲۳ دقیقه‌ای با محوریت روایت دو نفر از بانوان فوتسال و سرمربی تیم است که با تمام عشقشان پای این ورزش ایستاده‌اند و یک علاقه‌ی تمام نشدنی دارند؛ در شرایطی که شاید جامعه فوتبال بازی کردن زنان را زیاد نپذیرد.
علاقه نمی‌تواند محدودکننده باشد، همه‌ی زندگی‌ات را تحت تأثیر قرار می‌دهد اما هیچ‌وقت مانع تحصیل، مهارت‌آموزی، همسر بودن، دختر بودن و زندگی کردن نمی‌شود؛ هر چند دنیای کلیشه‌های ذهن‌ساز عده‌ای ورزش را در ضدیت با همه چیز قرار می‌دهد ولی کلیشه‌ها حرف راستی برای گفتن ندارند.
مستند دست روی یک مسئله حساس و بحث برانگیز گذاشته است، ولی پرداخت عمیقی به مسئله ندارد و حتی در نوع سطحی خود هم به دلیل عدم نظم در موضوع گفتگوها، درهم‌ریختگی نامطلوبی را به نمایش گذاشته است .
شهرزاد، لیلا و نغمه هر کدام قصه‌های متفاوت و جذابی دارند که برای ما مبهم و تار می‌ماند و فقط یک سایه از آن‌ها می‌بینیم، در حد حرف‌هایی که تکرار زیادِ بدون دلیلشان از آن‌ها کلیشه می‌سازد.
با یک خط سیر منظم می‌شد هم از فراز و نشیب ماجرای دختران تیم شنید و هم از افتخارات و بازی‌هایی که تجربه کرده‌اند بیشتر گفت تا از صِرف چند برش فیلم آرشیوی به یک داستان زنده تبدیل شوند.
تصویرهای کم‌جان، گفتگوهای ناقص و موسیقی ضعیف، عدم ربط دقیق اسم با موضوع مستند، این سوژه ناب را حیف کرده است.
سوژه‌ای که با یک طراحی درست می‌توانست اثر قابل توجهی همچون صفر تا سکو به حساب بیاید و یک نگاه منصف به فوتبال زنان در برابر نگاه‌های سیاه‌نمایانه‌ی آثاری همچون عرق سرد را به تصویر بکشد.
مستند پنجره آبی عنوان مستندی به تهیه‌کنندگی مرتضی شعبانی و نویسندگی رضا فرهمند است که در مرکز مستند حقیقت به تهیه و تولید رسیده است و تلاش دارد تا نگاهی متفاوت به تیم فوتسال بانوان داشته باشد.
نویسنده: فاطمه محجوبی
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.