حتما شما هم این جمله را شنیده اید که:” گاهی قدرت یک عکس، برابر هزاران جلد کتاب، ساعت ها سخنرانی و بحث و گفت گو و تضارب آرا است.”
بشر همواره دوست داشته تا لحظات زندگی خودش را ثبت و ضبط کند و به یادگار نزد خودش نگاه دارد. در قرن ۱۸ داگر چیزی را اختراع کرد که آرزوی هزاران ساله بشر را تحقق بخشید.
حالا دیگر لازم نبود که ساعت ها وقت صرف کرد، تا تصویری از سوژه مورد نظر را ثبت کرد.بلکه با فشردن یک دکمه آن لحظه در آن واحد ثبت و ضبط می شد.
اما مشکل دیگری بوجود امده بود؛ دوربین های عکاسی بسیار گران بودند و همه مردم توان خرید آن را نداشتند.شاید یکی از حسرت های بزرگ کودکی ما و پدر و مادر های ما، همین نداشتن دوربین بود. تا بتوانند همه لحظات تلخ و شیرین زندگی را ثبت کنند.
شاید آن لحظه آخرین قالیبافی مادربزرگ و سماور چای خوش عطرش بود،شاید آخرین سیگارپیچ پدربزرگ،شاید روزی که اولین فرزند بدنیا آمد،شاید اولین روز مدرسه رفتنش یا دانشگاه قبول شدنش یا حتی عروس یا داماد شدنش.
حالا به مدد پیشرفت تکنولوژی و همه گیر شدن دوربین های دیجیتال، دیگر داشتن یک دوربین آرزوی چندان بزرگی نباشد. و دیگر نیازی هم به خرید نگاتیو و ساعت ها انتظار اتاق در تاریک،برای چاپ عکس های دلخواه مان نیست. حالا با فشردن یک دکمه،دوربین خودش عکس را می گیرد و در حافظه اش ذخیره می کند.
اما با وجود همه اینها،عکاسی همچنان یک هنر است و مثل همه ی هنر های دیگر به ذوق و استعداد و خلاقیت و مهارت نیاز دارد. احسان باقری یکی از همین هنرمندان بزرگ کشور ما است، کسی که اولین فرد در ایران است که “عکس درمانی” را راه اندازی کرده است.
سیداحسان باقری برنده بیش از ۴۵ جشنواره ملی و بین المللی است. او کارگردان و عکاس همان بیلبورد معروف ” داستان یک پرچم”است. البته او با فضای فیلم هم بیگانه نیست و مستند های “ضلع غربی ساختمان پزشکان” و فیلم کوتاه “قطره دریا است اگر با دریا است” از آثار او است. باقری چند سالی است که مدیر خانه عکاسان ایران است.
اگر شما هم به عکاسی و مستند علاقه مندید و دوست دارید تا از تجربه های یک عکاس حرفه ای بهره مند شوید، روی این لینک کلیک کنید به سایت عماریار بروید.
کلیه حقوق برای عماریار محفوظ است.